Dan mag je wel met trots melden dat je als Zweeds poppunkbandje een MTV-Award hebt gewonnen, maar wat zegt dat eigenlijk over muziek? Zegt dat de afgelopen vijftien jaar niet meer over de marketingafdeling van je platenlabel? Het Zweedse trio Neverstore zwalkt tussen Fall Out Boy en Sum41 in en probeert anno nu nog met wat emo-refreintjes de interesse te wekken van 15-jarige meiskes die voor het eerst ‘bij vriendinnen’ mogen blijven logeren. Bij dit vierde album is gekozen voor Tobias Lindell als producer. Hij werkte met zowel Europe, Mustasch als Hardcore Superstar. Dan mag je dus een rauw gitaargeluid verwachten. Tuurlijk, het is superdoordacht in elkaar gemetseld en dichtgesmeerd. Maar, dat zogenaamde spontane, rauwe randje hoor ik echt niet terug. Neverstore is net zo rauw als het heropgerichte Roxette, en da’s niet bepaald een aanbeveling. Ja, het is punkpop die iets ruiger en rechtlijniger is dan het werk van de Jonas Brothers. Ook niet bepaald een verdienste. Disneypop dus met verhaallijntjes die het goed doen. Totdat de schoolbel gaat en iedereen weer braaf moet opletten wat de juf of meester allemaal te vertellen heeft. Als ik Dinand Woesthof was, dan zou ik met de kennis van nu zijn MTV-Award uit schaamte terugsturen. Het was en is toch een verschrikkelijk lelijk ding. Met zulke deelnemers wil je niet worden uitgeroepen tot winnaar.
mij=Gain