Laat ik beginnen met een disclaimer: als decennnialange superfan van alle output van deze iconen uit Manchester kan ik niet volledig onbevooroordeeld naar dit eerste nieuwe album van New Order in tien jaar luisteren. Sterker nog, mijn hart klopt al jaren, en zeker de afgelopen maanden, vol verwachting in afwachting van deze release. De single “Restless” gaf al een prima voorzetje maar met Music Complete kopt New Order de bal precies in de goede hoek. Door een nostalgische mopperfan op het New Order-forum afgedaan als ‘grandpa in the disco’ bevat het album voornamelijk zeer dansbare, elektronische tracks. De gitaren zijn in de ban gedaan en de voormalige bassist Hooky komt niet meer terug, dus voorman Bernard Sumner kreeg de volledige vrijheid om alle knopjes van zijn keyboards en sequencers uit te proberen. Met hulp van een Chemical Brother als producer van enkele tracks en gastrollen voor La Roux, Iggy Pop en Brandon Flowers is Music Complete het meest diverse en verrassende New Order-album ooit geworden. De Donna Summer-beat op “Plastic”, de moddervette Eurodisco van “Tutti Frutti”, de funky Chic-gitaren van “People on the High Line”… dit is het geluid van een band die zichzelf op spectaculaire en originele wijze opnieuw heeft teruggevonden.
mij=Mute
Die superleuke disconummers die je noemt zijn wel meteen het hoogtepunt van de plaat. Van “Restless” word ik koud noch warm en de overige gitaarnummers zijn vooralsnog ook een beetje meh. Maar dat was op Waiting for the Sirens Call (met hoogtepunt “Guilt is a useless emotion”) stiekem ook al zo.
Ik moet natuurlijk voor de vorm opmerken dat “Tutti Frutti” zowel qua titel als qua stijl meer bij Kylie Minogue (of La Roux dan in dit geval) past dan bij New Order. Het statige duistere kantje is er wel af. Maar ach, boeie.