No Age – Everything In Between

Het was vast reuze eenvoudig geweest voor No Age om als opvolger van hun ‘echte’ debuut-cd Nouns een album af te leveren dat met hetzelfde overrompelende in-your-face-effect. Zo lastig was de opzet van die denderende noise-plaat namelijk niet. De uitvoering was daarentegen wel moeilijk te overtreffen. Energie heeft de nieuwe cd Everything In Between dan ook nog zeker te over, maar gitarist Randy Randall en zanger/drummer Dean Spunt variëren veel meer in hun sound en gebruiken speels drumloops, piano en wat elektronica. Ze doseren meer wanneer ze hun bak herrie over je heen storten en dat doet hen goed. Af en toe wordt het zelfs bijna melancholisch. Wel met altijd een rauwe ondertoon. Al zal het kabbelende “Life Prowler” dat de plaat opent vraagtekens oproepen bij wie direct overrompeld verwachtte te worden door een bak onstuimige herrie. Onder de waterspiegel is er echter wel de continue dreiging. Die komt pas in de Dinosaur Jr.-achtige ragger “Fever Dreaming” boven water. Dan slaat die je ook gelijk vol met vlakke hand in het gezicht. De band houdt op Everything In Between de spanning beter vast en zorgt voor de juiste focus bij mij als luisteraar. Sowieso schuurt No Age vaker aan richting ‘grote’ anderen. In een song als “Valley Hump Crash” hapt de bastaardzoon bijna opzichtig richting de moederborst van Sonic Youth en heeft vol beet. Bovendien verrast No Age behoorlijk in “Skinned”, met plotseling opduikende soundscapes die langzaam transformeren in een dreigend lompbewegend alles verslindend monster en sluimerende Mogwaiaanse intermezzo’s als “Positive Amputation”. Everything In Between is de enige juiste zet die No Age kon doen.

mij=Sub Pop / Konkurrent