De twee meest opvallende nummers op de EP Broken Dice zijn “Zo Gaat Die Molen” (‘zo gaat die molen, die molen / zo gaan die wieken, die wieken / en als je lacht in je dromen / dan kun je nooit echt verliezen’) en titelnummer “Broken Dice”. De tekst van de eerste is gebaseerd op een kinderliedje en klinkt alsof Spinvis het zoekt in knisperende electronika (en de trompet van Coen Hamelink). De tweede track is een ode aan “Odelay”, Beck’s glorieuze nummer (‘two turntables and a microphone’ klinkt het dan ook op driekwart van deze track). De EP grijpt – na de akoestische plaat Hold Still & Watch uit begin 2014 – terug op No Ninja Am I‘s EP Vegas uit 2013. Experimenteren met elektronica mondt uit in vloeiende huiskamerbeats, aangekleed met altviool, fuzz-bas en effecten. De productie is verbazingwekkend ruimtelijk, terwijl het geluid toch intiem blijft. Alsof je bij No Ninja Am I aka Sander van Munster in de woonkamer zit. En als bonus is de eerdergenoemde EP Vegas ook nog eens toegevoegd aan de CD.
mij=Eigen beheer