No Turning Back kwam na hun release van Holding On in een stroomversnelling terecht. De mannen gingen naar Japan, Zuid-Amerika, Noord-Amerika, speelden op festivals zoals Groezrock en deden zo’n 220 shows in één jaar. No Turning Back speelt vandaag voor de zoveelste keer in de Pul te Uden. Namen ze hier in 2003 nog hun clip voor “Nothing Remains” op, vandaag staan ze hier gewoon omdat het bijna traditie is geworden. Zo spelen Martijn en de rest van de band al enkele jaren steevast in de Pul, een zaal in de stad waar het ooit allemaal begon voor No Turning Back. Na vorig jaar staan ze in december weer op de Jay Holland Birthday Bash Party in de Bunker hier te Gemert.
‘Jeroen vroeg of we weer kwamen, we zitten dan toch thuis en hadden de tijd. Waarom niet dan? Vorig jaar was het een skôn feestje.’ Zondag 30 november speelden ze samen op het podium als voorprogramma Biohazard in de 013. ‘Ja zeg ! Die stonden nog op de lijst om een keer mee te spelen. In eerste instantie was alleenBackfire! het voorprogramma maar na lang zeuren en zaniken is het nu toch gelukt.’ Die zondag hoefde Martijn dus niet te werken bij zijn distributiebedrijf. Dit hopen we althans voor hem want zondag is nu niet bepaald een dag om apotheken, ziekenhuizen en andere zorginstellingen van hun middelen te voorzien. Vandaag deed hij dit wel, maar ‘s avonds gaf No Turning Back een show van ongekende hardheid weg.
mij=Interview: Paddo. Foto's: Tim van Veen & Paco
Binnen- en buitenland
Vanavond staat No Turning Back voor zo'n 200 mensen te spelen, dit terwijl ze hier vandaan komen en in het buitenland voor volle zalen van 500 à 600 man spelen. 'Het is raar, maar het is denk ik iets wat elke Nederlandse band heeft. Iets wat uit Nederland komt wordt niet snel opgepakt.' Net zoals je No Turning Back deze maand drie keer kunt zien, kun je dat ook bij elke andere Nederlandse band. 'Als wij acht uur naar het oosten rijden staan we in een volle zaal. Het is af en toe te gek, we zien soms tien shows achter elkaar dezelfde mensen die ons gewoon achterna rijden.' De scene schijnt volgens Martijn meer te leven in het buitenland, Nederlanders zijn niet trots op wat er uit hun land komt. 'Brabanders gelukkig wel. Het is toch kicken om iemand in een shirt zien rond te lopen in Japan met jouw bandnaam erop. Waarop dan ook nog eens het logo van Brabant en daaronder 'Kings Of Brabant' staat.' Toch leeft de hardcore hier ook, No Turning Back merkt dit aan de verkoop van de cd's. 'Nederland is een land waar hardcore leeft in een slaapkamer en niet op shows.'
De video's en pers
De video van 'Stronger' is net uit. De video van 'Do You Care?' is al veel langer te zien op MySpace en andere internetsites. Helaas alleen op het internet. 'Onze clips worden hier in Nederland niet op de tv gedraaid, die droom heb ik allang laten varen.' Waarom dan wel Slipknot op tv draaien terwijl No Turning Back misschien wel een hardere band is en uit eigen land komt. Nederlanders zijn niet trots genoeg op hun eigen bands,, zoals je hierboven kunt lezen, maar bands als No Turning Back worden ook genegeerd. 'In het buitenland zie je de clips nog wel ooit langskomen. Zoals in België, daar worden hardcore bands uit eigen land als iets moois beschouwd. Mensen zijn er trots op dat zo'n band uit hun eigen land komt.' Een groot probleem voor Nederland want maak Nederlanders maar eens bewust van de hardere bands hier. Gelukkig voor No Turning Back is het idee achter de video van “Do You Care?” wel gelukt. 'We wilden laten zien dat wij er ook zijn, dan maar via internet. Het heeft gewerkt, we zien steeds meer jongere mensen naar onze shows komen.'
No Turning Back en de skatecultuur
No Turning Back groeide op in de tijd van de skatecultuur. Nu zijn ze echter een hardcore band geworden. 'Vroeger wilden we gewoon onze idolen nadoen. We hadden een uitlaatklep nodig voor onze woede en frustratie tegenover onze school, ouders en de maatschappij.' Nu zijn we nog steeds dezelfde band. 'Soms mis ik het wel de tijd van 1995-96 toen we naar shows gingen. Toen had je nog alles door elkaar. De metal van Machine Head
en Slayer, Osdorp Posse kwam toen net op maar tegenwoordig is het allemaal in hokjes geplaatst.' No Turning Back trekt een breed volk naar hun shows, het gaat er namelijk over om te stagediven, rond te springen, gek te doen, blauwe plekken te krijgen! 'Dat is toch fantastisch!' Mensen die naar No Turning Back shows komen kunnen zich identificeren met de teksten, vinden hun muziek leuk en houden van een te gekke live show. 'Hier gaat No Turning Back voor, als je dit te gek vindt zijn wij jouw band.' Tegenwoordig hangen de jongeren alleen maar een beetje rond. Ze trappen rotzooi op straat en vallen mensen lastig. Natuurlijk deed ook No Turning Back dit vroeger ook. 'Maar toen waren we jong voor.'
De skatecultuur leeft echter niet alleen in Nederland, maar over heel de wereld. 'Je staat soms echt op de meest rare plekken te spelen, en nog steeds zijn er mensen.' De planning is om richting Australië en Zuid-Afrika te gaan. Hardcore is zo populair over heel de wereld dat je overal kunt spelen. 'Zo stonden we vorige week op een maandagavond in Kiev te spelen, in een restaurant, op de vloer waar 450 man waren die alle teksten kenden en naderhand heel de merch leeg plunderden. Hoe hardcore wil je het hebben?' Al zien alle hardcore mensen hetzelfde eruit. Er is toch degelijk verschil. Dit merk je alleen als je met ze praat. 'In Japan hebben mensen geen mening, in Brazilië zijn ze veel politiek georiënteerd. Dit zijn we tegenwoordig in Nederland niet meer, vroeger nog wel, toen had je de linkse kraakbeweging.'
No Turning Back huisje, boompje, beestje
No Turning Back is twee keer van line- up verwisseld. Martijn heeft er echter nooit over nagedacht om te stoppen. 'Er zaten dingen in mijn hoofd, ideeën en plannen. Deze moeten eerst gebeuren. Ik kon wel een andere band beginnen maar dan moest ik van voor af aan beginnen.' Gelukkig heeft Martijn nu drie mensen om zich heen die er net zo voor gaan als hijzelf. Dit is de band die het toeren aan kan. Al zijn de oude leden nog steeds lid van de NTB-familie. Zij hebben nu een vriendin, wonen samen en krijgen kinderen. 'We houden contact met iedereen, maar ze zullen vast af en toe denken; Fok, daar kon ik nu ook staan.'
Het huisje, boompje, beestje verhaal gaat voor Martijn nu nog niet op. Al heeft hij al vier jaar lang een vriendin is hij bijna dertig, zijn vriendin laat hem zijn gang gaan. De kleine Martijntjes zullen dan maar wat later ergens rond huppelen. 'Ik heb al zoveel opgegeven voor deze droom, nu maak ik het af.' De lijn van No Turning Back stijgt nog steeds. De cd's gaan nog steeds hard. Zo lang dit doorgaat gaat No Turning Back ook door. 'Mochten de shows niet meer worden bezocht en gaat het niet meer los, dan stoppen we er pas mee.'
Maar is er dan wel een leven na No Turning Back? 'Natuurlijk is er een leven na No Turning Back. Ik blijf in de scene. Met een boekingskantoor of een nieuwe bandje misschien.' Net zoals Main Strike heeft No Turning Back iets unieks neergezet. 'Ik denk dat mensen over twintig jaar nog steeds over ons praten. Wij blijven No Turning Back net zoals ik Martijn No Turning Back ben.'
De toekomstplannen van No Turning Back
Eind dit jaar komt er een split uit met de Amerikaanse band Strength For A Reason. Deze verschijnt op Picture 7'inch op het label Filled With Hate. Niet geheel een label naar de stijl van No Turning Back. 'Zij wilden ons graag hebben voor hun tienjarig jubileum. Wij kennen ze al tien jaar, dus wilden hier zeker aan meedoen.' Na deze release staat er een wereldtournee op de planning. 'We willen met Stronger en Holding On nog steeds de wereld rond.' Maar met No Turning Back weet je het nooit. Dadelijk zitten ze opeens in de studio om de volgende plaat op te nemen. 'Dat is op zo'n moment gewoon een ingeving.'
De tournee begint één dag voor het Belgische festival Groezrock. Wie weet staan ze dit jaar ook weer op de befaamde hardcore stage. In 2007 ging deze stage aan gort bij de enige echte hardcore band van het festivals. 'Het was een grote roes, je zou verwachten dat we zenuwachtig waren maar dit waren we totaal niet. Pas toen ik het podium afstapten dacht ik van: WTF!' Martijn zijn klik werd gemaakt toen hij op het podium stapte, net zoals bij alle andere shows. 'Als deze klik er niet is, is er ook geen No Turning Back-show.' De emotie die los komt in de teksten moest gedeeld worden met het publiek, het blijft tenslotte een hardcore show. Ook al was het podium tien meter hoog, Martijn ging naar beneden en liet zien dat No Turning Back een hardcore band zoals wij die hier in Nederland maar eentje hebben; No Turning Back!