Wat is er nog leuker dan luisteren naar een Norah Jones-cd? Kijken naar een Norah Jones-dvd natuurlijk! Dat kon al eens bij de ltd-editie van Feels Like Home waar een paar live-nummers op een bonusschijf stonden, nu kan dat achttien nummers lang op Live From Austin, TX. De dvd begint (binnen de marges natuurlijk) best gewaagd. Norah zit niet achter de piano, maar heeft een gitaar omgehangen en speelt een tikkie gespannen, maar op en top geconcentreerd samen me haar gitarist het titelnummer van haar debuutalbum “Come Away With Me”. Het is het begin van een mooie set waarin meerdere nummers doordat ze live gespeeld worden net die extra lik verf meekrijgen die ze boven de studioversies uit doet stijgen. Dat gebeurt subtiel door een xylofoonpartij, of opvallender, door een verfijnde bluesy gitaarsolo zoals bijvoorbeeld gebeurt in “The Sun Doesn’t Like You” en de inzet van een trombone in “Sinkin’ Soon”. Haar begeleiders die opereren onder de naam The Handsome Band (enige vorm van humor is deze lelijke mannen niet vreemd) stellen zich bescheiden op. Het draait op deze dvd vanzelfsprekend om Norah Jones haar stem, haar spel op piano en Rhodes en natuurlijk ook haar looks. En alle drie zijn ze om door een ringetje te halen. Bij het aankondigen van slaapliedje “Rosie’s Lullaby” waarschuwt ze dat ze niet in slaap mogen vallen, ‘I’m watching you’. Nou, reken maar dat het publiek (in dit geval ik in mijn uppie voor de buis) dat niet laat gebeuren. Da’s niet de laatste keer dat ze met een klein grapje de lachers op haar hand krijgt. Als ze in haar eentje “My Dear Country” speelt, redt Norah zich prima. Erg fraai zijn de drie nummers aan het einde van de set waarin M. Ward het podium betreedt. De stemmen van Norah en M. gaan verdomd goed samen in “Creepin’ In”, de Willie Nelson-cover “Hands On The Wheel” en de Roy Orbinson-klassieker “Blue Bayou” die ze verbouwd hebben tot een duet. De avond wordt tenslotte nog afgesloten met “Don’t Know Why”. Het is het einde van een fijne zit van vijf kwartier.
mij=New West / Sonic