Om maar meteen met de deur in huis te vallen: de terugkeer van de Oblivians levert de Plaat-Van-Het-Jaar op (in elk geval die van de eerste helft van het jaar). Desperation is de glorieuze terugkeer van de ultieme garagerockband. De namaakbroertjes Oblivian – Jack, Greg en Eric (in het dagelijkse leven respectievelijk Yarber, Cartwright en Friedl) – vertegenwoordigen die wonderlijke, maar uiterst succesvolle combinatie van matige instrumentbeheersing en een geweldig gevoel voor goede liedjes. Tien jaar na hun afscheidsplaat …Play 9 Songs With Mr. Quintron zijn ze daar niets van kwijtgeraakt. Er zijn weinig bands die zo briljant de furie van punk, de lompheid van hardrock, de aanvaarde treurnis van de blues en gevoel voor soul bij elkaar weten te brengen. Drank (“Wokeup In A Police Car”, “Call The Police”), verveling (“Pinball King” met de briljante regel ‘ding, ding, the pinball king’ ) en teen angst (“Run For Cover”): er is geen originele levensvisie terug te vinden. Maar de adrenaline, het orgeltje van Mr. Quintron, de rauwe gitaren en even schorre zang en de twee obscure covers (“Call The Police” van Stephanie McDee – iemand? – en afsluiter “Mama Guitar”) maken Desperation een fantastische plaat.
mij=In the Red
4 reacties