Of een geesteszieke een one track mind heeft waag ik te betwijfelen. Het malende brein schiet eerder alle kanten op. De ongedurige band van die naam heeft zelf haar koers ook weer verlegd. Waar men op Mirror Eye psychedelisch improviseerde, staan er op het nieuwe album afgepaste rocktracks. Met prominente vocalen. Zou er iemand ‘sell outs!’ gaan roepen? De slaperige gekte is heus niet verdwenen, we blijven met een stel slackers van doen hebben. Tres Warren zingt nog lijziger dan Kurt Vile, en toont zich zo een mannelijk equivalent van Kim Gordon. Het is sowieso Sonic Youth dat hier het geluidsbeeld bepaald trouwens, bij tijd en wijle afgewisseld met een snufje Neu. “Western Metaphor” begint met het geluid van een stokoude bandrecorder die wordt aangezwengeld, en lijkt daarna inderdaad opgeduikeld uit vergane Duitse krautrock-archieven. Het is een aardige, maar weinig wereldschokkende retro-exercitie. Doe me dan toch maar een lui liedje in de nieuwe stijl, zoals “FBI”. ‘Took my time to take my mind’ verzucht de zanger. Dat geldt wat mij betreft ook voor de groep, maar ze zijn ditmaal wel een klein stapje dichterbij gekomen.
mij=Sacred Bones
4 reacties