Ergens vorig jaar werd de wereld verblijd met een van de meest verschrikkelijke subgenres die de laatste jaren ontstaan is. Crabcore bedoel ik in dit geval, dat subgenre binnen metalcore (ook al zo’n vervelend genre) waarin alle vervelende elementen nog eens extra uitvergroot zijn. De band Attack Attack! is een van de bekendste exponenten binnen dit mini-genre, en zij wisten vorig jaar flink wat aandacht te genereren met hun behoorlijk belachelijke video “Stick Stickly”, waarin de nu beruchte “crab-dance” door de gitaristen uitgevoerd werd. Maar, vraagt de lezer zich wellicht nu af, wat heeft dit allemaal te maken met Of Mice And Men? Welnu, na de grote hype van vorig jaar stapte zanger Austin Carlile uit Attack Attack! om een eigen band te beginnen, en dat heeft uiteindelijk geresulteerd in deze plaat. Een plaat waarvan ik hoop dat ik hem nooit meer hoef te beluisteren. Werkelijk alles wat ik zo vervelend vind aan moderne metalcore zit hierin: klikkerige bassdrums, elektronische bliepjes die geen enkele toegevoegde waarde hebben, een-noots-mosh-gitaarriffs, super-overdreven breakdowns, volkomen over-de-top geschreeuw en tot overmaat van ramp ook nog eens een belerend christelijk concept in de teksten. Ik ben deze plaat met zeer grote moeite doorgekomen en mijn tolerantie voor dit soort overgeproduceerde rotzooi is weer een stukje lager geworden. Wie zich wil ergeren mag deze plaat gerust eens proberen.
mij=Rise / Rough Trade
Wat een belachelijke recensie. Alles waar jij je aan geërgerd hebt geniet ik met volle teugen van. Ga in het vervolg alsjeblieft in op de inhoud of recenseer alleen maar in een stijltje waar jij je helemaal in je element voelt!
O jee, Marty. Je weet toch dat je altijd positief moet schrijven omdat je er anders geen verstand van hebt? Foei! 😉
Nee alsjeblieft niet positief schrijven; inhoudelijk zei ik.