Okkervil River – Black Sheep Boy

Als de dingen niet zo gaan als ze moeten gaan wil ik gillen. Met mijn wangen wapperen als een paard en heel hard brullen dat “Ich ein Pferd bin”. Schreeuwend over straat rennen met mijn tong uit mijn mond. De dingen gaan niet zoals ze moeten gaan en toch gil ik niet. Ik wapper niet met mijn wangen als een paard. Ik schreeuw niet en ren niet over straat. In plaats daarvan heb ik me opgesloten in mijn huis met Black Sheep Boy van Okkervil River in de cd-speler. De muziek loeit hard door mijn huis, de telefoon rinkelt, de buren bonken op de deur en buiten stort de regen naar beneden. Ik zit met mijn armen om mijn benen onder mijn bureau. Ik besta niet meer, ik ben niet hier. Als ik nu een plaat had willen maken, dan had ik het gedaan op de manier waarop Will Sheff dat deed met zijn band Okkervil River. Hij zingt hysterisch, hij klinkt compleet geschift. Hij gilt, hij brult en schreeuwt. En hij zingt. Prachtig gekweld. Ik wilde dat ik zo gekweld kon klinken. Hij overzingt zichzelf, overzingt de muziek en het is prachtig. Soms houdt hij even in, alsof hij bedacht heeft dat het zo niet kan, dat zingen. Dan neemt hij een aanloop, briest hij wat en schraapt hij met zijn hoeven door het zand en klinkt hij weer net zo fijn hysterisch en geschift als twee nummers geleden. Ik vind het prima, ik hum mee met de liedjes, daar onder mijn bureau. Als de cd bijna klaar is en bezig is met het laatste nummer bedenk ik me dat dit een meesterlijke cd is met “A Glow” als wonderschone afsluiter. Kom, ik kruip onder mijn bureau vandaan en ik druk nog een keer op play. Zo erg is het nu allemaal ook weer niet.

mij=Jagjaguwar / Konkurrent