Ólafur Arnalds – Variations of Static / Eulogy For Evolution

Op Eurosonic van dit jaar pakte ik op weg naar het optreden van Hanne Hukkelberg in de Stadsschouwburg nog net een staartje mee van het optreden dat Ólafur Arnalds in De Spieghel gaf. Achteraf baalde ik dat ik niet eerder daar naartoe gegaan was, want dat staartje dat ik meepakte was bijzonder mooi. In zijn ingetogen, broze klassieke muziek vermengt Arnalds subtiel wat elektronica en ik houd wel van die combinatie. Na afloop van Eurosonic belandde hij dan ook op mijn lijstje van acts die ik nog eens live wilde zien en nam me voor een album van hem op te snorren. Ik zocht de week erna nog wel naar komende optredens, maar die bleken er niet te zijn en zijn cd’s moest ik zelfs importeren. Maar zoals dat wel vaker gaat met goede voornemens gemaakt aan het begin van het jaar vergat ik ze verder.
Tot ik er knarsetandend achterkwam dat hij in mijn favoriete zaal van dit moment – Ekko dus – speelde op een dag dat ik niet kon. Maar er was ook goed nieuws. Het label Erased Tapes waarop Arnalds zijn platen uitbrengt heeft een toko gevonden die hun platen in dit platteland gaat distribueren. Dus had ik vervolgens snel én het vorig jaar verschenen album Eulogy For Evolution in huis én de nieuwe ep Variations of Static in huis. En geraakte ik al snel verslingerd aan beiden. Op het album met zijn mysterieuze tracktitels, die alleen uit cijfers bestaan, is het gebruik van elektronica en samples vrijwel nihil, op de ep wat nadrukkelijker. Ik heb overigens geen uitgesproken voorkeur voor een van de twee. De balans tussen de strijkers en het toetsenwerk van Arnalds is in beide gevallen betoverend mooi.

mij=Erased Tapes / Konkurrent