Opgezwolle – Eigen Wereld

Deze cd is een revolutie. Voor mij dan, want ik heb hiphop nooit leuk gevonden. De urbanbagger op clipzenders helemaal nooit en de mooie samples van Anticon-bandjes nooit helemaal. Een rapper die mij wil raken moet verstaanbaar zijn, iets zinnigs te melden hebben en dat dan ook nog doen op leuke muziek. Maar dat bestaat kennelijk niet in de hiphop. Dacht ik. Want als het dan eens meevalt, blijkt het weer geen hiphop te heten maar crossover. U zult begrijpen, het aantal hiphop-albums in mijn cd-kast bedraagt nul. Maar mijn arrogantie is afgestraft. Door Opgezwolle. Hun derde cd stond op de 3voor12 luisterpaal, er waren mensen die riepen dat het een mijlpaal was en ik wilde het niet geloven. Pfff. Nederhop zeker.
Eerst zette ik “Tunnelvisie” op, en verbaasde ik me over de spectaculaire bass. No shit. Eigenlijk pas daarna vielen de prima verstaanbare raps me op, die zowaar ergens over gáán (Tunnelvisie gaat over een illegaal feest in een tunnel onder de A28, dat hardhandig ontruimd werd door de politie). Erna komt “De Jug”, een creatief instrumentaaltje dat me nog nieuwsgieriger maakte naar de rest, en ik besloot de hele cd te gaan luisteren. Eigenlijk is de hele tweede helft van Eigen Wereld briljant te noemen. De loops in “Gebleven” en “Volle Kracht” blijken verslavend en een nummer als “Elektro Stress” (over de robotisering van de samenleving) is grensverleggend voor de hele Nederlandstalige muziek. Zelfs het geile “Bosmuis” blijft bij herhaling geweldig. Het gaat echt te ver om dit bomvolle album een meesterwerk te noemen, maar met “een mijlpaal” kan ik absoluut meekomen: dit is het eerste hiphopalbum ever dat me de rillingen over m’n rug laat lopen. Een vette, brute wow! Uit mijn luistertest kon maar een conclusie volgen: Eigen Wereld heb ik voor de volle mep gekocht in de platenzaak.

mij=Top Notch / PIAS