Als ik een cd voor mij heb in een zogeheten digipack dan heb ik er altijd meer binding mee dan wanneer het in een normale cd-doosje zit. Oké, bij de ouderwetsche lp was er meer ruimte om er iets van te maken, maar ja, de cd is al wat te ver opgerukt in huize Ewie. My First Sonny Weissmuller – gelukkig zijn er nog Nederlandse platenlabels – maakt er met Down To Earth van Orange Glow wat moois van qua lay-out en qua inhoud. Net zoals ze dat trouwens al deden met de voorganger The Magic Tale of Flying Kite in The Animal Kingdom uit 2008. Dat is lang gelee, hoor ik u denken. Inderdaad, ik dacht dat Orange Glow er zoals zoveel bandjes na een album mee was gestopt. En eigenlijk is dat ook zo, want van de bezetting van het debuut is weinig over. Al moet ik er eerlijk bij zeggen dat Eric Hoogeweg, de man van de teksten en muziek, veel zelf bespeelt. De enige die verder nog in beeld is, dat is Corno Zwetsloot, o.a. als (mede)producer en muzikant. Eigenlijk is hij voor mij per definitie al een garantie dat het goed zit, gezien eerder werk dat hij afleverde van Blues Brother Castro, Audiotransparent, El Camino, enz.. Down To Earth doet niet onder voor het debuut. Negen liedjes staan er op het schijfje dat het midden houdt tussen lo-fi, singer-songwriter, indie en rock. Negen keer met een totale tijdsduur van een halfuur. Dat is wat aan de korte kant, maar als je liedjes hoort als “You Control, I Fly” en “Apology To The Female Kind” – dat prima op het repertoire van Grandaddy had kunnen staan – dan is er geen reden om je ergens voor te schamen. Down To Earth is een heerlijk schijfje, waar je alleen even door het Nederengels van Hoogeweg heen moet luisteren. Gelukkig heeft het album verder meer dan genoeg te bieden.
mij=My First Sonny Weissmuller Recordings/Konkurrent
4 reacties