Het debuutalbum Just Another Fairytale van het Nederlandse Orange Maplewood beluisterde ik zonder enige informatie vooraf. De meest pure vorm van recenseren eigenlijk. Ik startte op Spotify per ongeluk met “Just a Song” en achteraf bleek dat de afsluiter van het album; een erg mooi en ingetogen liedje begeleid door een akoestische gitaar en een gaaf trompetje, ook al is die niet helemaal loepzuiver op de noot. Het contrast kon bijna niet groter zijn met het knallende “Don’t Worry It’s Just An Explosion”, een uptempo rocksong met een lekker ronkende basgitaar waarbij de zang me aan Brian Molko deed denken. Op andere nummers klinkt de zang meer als Kurt Cobain (“Through The Mountain” en “Flim-Flam” bijvoorbeeld), en als geheel vind ik het soms klinken alsof Green Lizard een Nirvana-plaat heeft opgenomen. Orange Maplewood is duidelijk beïnvloed door grunge-bands uit de jaren negentig en gebruikt de invloeden niet onverdienstelijk. Vooral fijn is de variatie op het album. Zo is er ook plek voor meer behoudende nummers, al is “Flim-Flam” dan net wat flauwtjes, maar het is dus niet alleen maar dom gebeuk. Het mooiste is nu juist als ze de pakkende melodielijnen behendig laten slingeren rondom krachtige power chords. Als extra smaakversterker is er soms die scherp fuzzende gitaar, die gelukkig goed dik in de mix is geplaatst. Bij “My Solution: Devilution” klinkt het helemaal lekker losgeslagen, al is de zang daar dan weer ondermaats. Ergens heb ik het gevoel dat ze er nóg meer uit hadden kunnen halen, technisch lijkt er nog iets te winnen en reuze origineel is het ook niet overal, maar je kunt wel spreken van een knappe en gevarieerde plaat, met de juiste aandacht voor melodie, maar waar de scherpe randjes gelukkig niet zijn weggeschuurd. Een fris soepje dus. Met ballen.
mij=Lighttown Fidelity