Er zijn van die bands die, doordat ze zichzelf buiten alle hokjes plaatsen, het gevaar lopen dat ze over hoofd worden gezien. Ought zou zo’n band kunnen zijn. Ga maar na: ze hebben een contract bij Constellation, maar maken geen typische muziek die je op dat label verwacht (Godspeed You! Black Emperor, A Silver Mt. Zion). Ze gelden als Canadese band, maar de vier leden van het kwartet komen van over de hele wereld. Ze klinken alsof ze in New York opgericht zijn, het stinkende en criminele New York van eind jaren zeventig, terwijl ze in 2011 in het beschaafde en nette Montréal zijn begonnen. Hun schurende en stuiterende postpunk kent het hard-zachttruukje alsof ze het zelf hebben uitgevonden en de teksten van zanger Tim Beeler proberen zo vervreemdend mogelijk te zijn. Ergens tussen de Talking Heads ten tijde van hun eerste trits platen, het Fugazi van Repeater en de schots en scheve no wave van The Contortions (maar dan zonder saxofoongeweld). En oh ja, Sonic Youth is ongetwijfeld ook in hun platenkast te vinden. Dat alles zorgde ervoor dat Ought op niemands stapeltje paste en dus nu pas een stukje op File Under krijgt. Want intussen zag de helft van de medewerkers ze live en belandde More Than Any Other Day in de File Under Top 10 van 2014. En dat was niet zomaar.
mij=Constellation / Konkurrent