Sham 69 staat aan de vooravond van een Europese wintertournee. Sham 69, de band die vlak na de hoogtijdagen van de punk met name in Engeland enorm scoorde met klassieke anthems als “If The Kids Are United”, “Angels With Dirty Faces”, “Borstal Breakout” en nog veel meer. Menigeen van mijn …
Jaap Boots – Donderweg. Mijn leven in de fast lane van de popmuziek.rtfAchterop staat de auteursfoto: een klein hoedje, een sik. Zijn ogen dichtgeknepen tegen de zon. Waar kennen we die man toch van? De opgefokte medewerker van het tv-programma Onrust is het, Mr. Lee is het ook, van Mister …
“This is not a festival, we’re missing sausages and crying children”, roept Bonnie ‘Prince’ Billy ergens halverwege zijn set. Toch is Le Guess Who dat wel. De sausages zijn alleen wat verstopt (op de zesde verdieping, bij Pandora). Daar zit de merchandise van Bonnie ‘Prince’ Billie ook en of we …
Er was een tijd dat zangeressen vooral de functie hadden om mooi te zijn en mooi te zingen. Vrouwen die zelf hun liedjes schreven, je moest er niet aan denken. Als ze het al konden. Inmiddels is het 2014 en zijn er de nodige vrouwen aan het muziekfront die heel …
Eind jaren zeventig hadden we nog maar twee televisienetten. Makkelijk en overzichtelijk, ongelooflijk voor te stellen door de kids van nu. We waren toen met zo’n twaalf miljoen Nederlanders en, hoewel ik geen idee heb of er in die tijd al kijkcijfers gemeten werden, dan kan het dus maar zo …
Net als bij de EP Secret Showroom heeft Counter Jib gekozen voor een cd die zit vastgeklemd op een uitklapbaar hoesje op vinylsingleformaat. Onhandig om in je kast te zetten, maar o wat is het weer prachtig gedaan. Op die EP waren ze al te horen als een rockband in …
Tuurlijk, Gee Brown is eigenlijk de Alkmaarse songwriter Guido Bruin die met studiotechnicus Gijs Steenbergen wat reggae in elkaar wilde knutselen. Dat deed hij. En nog een keer voor The Dropout Party, maar dan in Portugal. Daar ontmoette hij trompettist Paul Robert die alle partijen voor deze plaat inspeelde. Toen …
In 1985 begon Mats ‘Dalton’ Dahlberg, voormalig drummer van Treat, een poprockbandje: Dalton. Ze maakten twee albums, The Race Is On (1987) en Injection (1989) en daarmee – en met de koffers vol haarlak en schoudervullingen – toerden ze een tijdje rond, vooral in Zweden zelf. In 2012 kwamen ze …
Mocht je gevoelig zijn voor het droeve karakter van de herfst, dan moet je Passerby van Luluc niet draaien. Je donkere gevoel zal namelijk alleen maar versterkt worden. U bent gewaarschuwd. Achter Luluc zitten de Australiërs Zoe Randell (vocalen en gitaar) en Steve Hasset (vocalen, bas, fluit, mandoline, percussie en …
Groot nieuws was het. Eind augustus laat een band uit Baltimore via Noisey weten dat op hun nieuwe Pianos Become The Teeth-album niet meer zal worden geschreeuwd. Een deel van de fans is niet geamuseerd. Strepen in het zand worden getrokken, kampen worden verdeeld. Want een lekker potje schreeuwen kan …
“Choices, choices are a problem for you”, zong Maynard James Keenan al. Het is een nummer dat me regelmatig door het hoofd schiet als ik het programma van Le Guess Who bekijk. Waar ik normaliter al last van keuzestress kan hebben, loopt het nu de spuigaten uit. Neem bijvoorbeeld dag …
Met zo’n albumtitel moet ik natuurlijk gelijk aan de nieuwe plaat van Flying Lotus denken (You’re Dead!). Die propt 19 songfragmenten in minder dan een half uur, weeft de dood als Groot Thema erdoorheen en boezemt met de clip van “Never Catch Me” diepe indruk in. Maar Death After Life …
Gitarist Chris van Niekerk en Beukes Willemse zijn Zuid-Afrikanen die naar Londen verhuisden, daar Livingston oprichtten en gelijk verkasten naar Berlijn. Livingston is een stevige rockband met Tool, Placebo en Muse als invloeden. Zeker Placebo minus het karakteristieke stemgeluid van Brian Molko. Maar Livingston heeft genoeg klasse, melodie en structuur …
mij=BMG
Oh, wat is-ie toch charmant en slim. Zijn twee tv-optredens bij DWDD waren bijna hetzelfde: ongeïnteresseerd en afwezig gaf hij keurig een voorgerepeteerd antwoord op alle vragen. Hij draaide tegelijkertijd een rondje op zijn kruk en hing precies zo de clown uit dat half Nederland het erover had. Stoned op …
39 minuten muziek, da’s voor space- en krautrockbegrippen bijna een EP. England Have My Bones van Earthling Society is een vinylrelease, vandaar. Opener “Aiwass” is een elf minuten durende soundscape die Monomyth-liefhebbers wel zal aanspreken, maar die mij toch vooral voorkomt als een intro dat te lang duurt. Dat gezegd …
In een eerdere recensie over de Brian Jonestown Massacre schreef ik dat Amerikanen na veertig jaar nog steeds niet goed weten hoe ze Britse indiepop moeten produceren. En dat zouden ze toch o zo graag willen. Het snotty geluid van The Buzzcocks, gecombineerd met het rammelende en slordige karakter van …
Om eens een einde te brengen aan de diverse op het randje van omvallen balancerende stapeltjes met CD’s in onze woonkamer, besloot ik de mouwen op te stropen en de boel opnieuw te alfabetiseren. Eerst nog even een nieuwe kast bij de kringloop op de kop getikt en aan de …
Eigenlijk is The Edge een avondplaat, zo rustig en zalvend gaat het eraan toe. Het is een darkwaveplaat waarop niet gedanst mag worden, hooguit soms wiegend of echt heel langzaam. “Ethereal dances” heeft een typisch wavegeluid en “Cygnus” een typisch leidend basgitaarlijntje, Vooral liefhebbers van Leonard Cohen zullen onmiddellijk de …
