Het duo Jan & Dean zong al in de vroege jaren zestig over een utopische stad genaamd Surf City alwaar er “two girls for every boy” zouden rondlopen. Helaas is de geschiedenis van Jan & Dean nogal tragisch verlopen en die stad waarover ze zongen zal waarschijnlijk net zo makkelijk …
Weblogger en boodschappenlijstjesverzamelaar Clismo reageerde op mijn Dots Will Echo-recensie met de woorden ‘Ik mis een sprankje genialiteit’. Toen ik de plaat laatst nog eens draaide moest ik ‘m gelijk geven. Ik zal me bij de het vergelijkbaar slackerende Hebronix dus inhouden, wat onverlet laat dat ik beide groepen geweldig …
Fijne artiesten missen, het kan nog. Zelfs wanneer je zoals ik 24/7 met muziek bezig bent. En toch is Give It Back het vierde album van de Amerikaan Hamilton Loomis. Ik vermoed dat mijn omissie te maken heeft met ‘s mans muziek, want die heeft een aantal nogal Amerikaanse elementen. …
Als het label Ipecac iets binnenhaalt, dan is het wat. In dit geval gaat Palms eigenlijk over zanger Chino Moreno van Deftones die samen met drie heren van Isis deze nieuwe band vormt. Isis is net als Cave-In steeds dieper in de krachtige, experimentele poprock gedoken. Het is Isis zonder …
Midlake uit Denton, Texas is altijd zo’n band geweest die werkt binnen een bepaald kader. De band begint als geestverwant van Radiohead en The Flaming Lips met het experimentele Bamnan and Slivercork. De definitieve doorbraak komt in de vorm van The Trials of Van Occupanther, een plaat die teruggrijpt naar …
Porcelain Raft intrigeert me al een week. Dat begint al bij de gruizige hoes, waarop we een man achter een elektronische piano zien zitten. Hij wordt omringd door rook, en lijkt vaagjes op regisseur David Lynch. Toepasselijk, want de plaat is geknipt voor oude kerels met make-up, het soort types …
Het imago van stoere rockbitch heeft Anna Calbi met haar titelloze debuut vooral haar verschijning behoorlijk weten weg te zetten: hooggehakt, knalrode lippen en muziek die de ballen uit je broek rockt. File Under-collega Dennis gedroeg zich in de recensie over de eerste ondanks een klein beetje tegensputteren onderdanig. Ik …
Het is 2011 als het Australische Cloud Control voor een moeilijke keuze wordt gesteld. Hun zojuist verschenen debuutalbum Bliss Release is een bescheiden internationaal succes: om écht door te breken zullen ze hun thuisland moeten verlaten. Nemen ze de sprong in het diepe en gaan ze voor hun muzikale carrière? …
Heb je alles weten te bereiken wat je heel vroeger o zo belangrijk vond of heb je geleerd voor de lieve vrede fouten, ongemakken en onkunde te verbloemen om vooral niet uit de gratie te raken? Zanger Jason Aalon Butler geeft onomwonden zijn antwoorden op deze vragen op de derde …
Vampire Weekend moeten we vooral niet de schuld geven. Er waren altijd al bands die verder keken dan het traditionele, westerse rock ‘n’ roll-idioom. Maar toen The Clash de kasbah wilde gaan rocken, Talking Heads naar Afrika keek, The Ex zich focuste op Ethiopië en Paul Simon zich achter de …
Opener “Who’s Gonna Be Sorry” heeft door enerzijds het ritme en de ingetogen instrumentatie en anderzijds de uitbundige blazers iets van een combinatie van Steely Dan en Allen Toussaint. Een lekker nummer, dat je meteen in de stemming brengt voor meer van zulke vrolijkheid. Opmerkelijk genoeg is de rest van …
Zelfs Mark Rutte heeft wat cd’s in het Torentje, zo zag ik op Google. Tja, welke net uitgekomen cd zou ik Mark eens aanraden? Voor een Dance-Valley-minnende premier die leeft bij de waan van de dag (hij schijnt trouwens ook verdienstelijk piano te spelen en van Rachmaninov te houden) is …
Sub Pop verkent de underground maar wat graag. His Electro Blue Voice versnippert punk, industrial en noise tot een brutaal beukend allegaartje waar Swans, Unwound en Unsane nog iets van kunnen leren. Net als je denkt met een noise-bandje te maken te hebben, gaat His Electro Blue Voice nog wat …
Ok so I may have partied a little too hard yesterday…possibly about the time that photo guru Dennis started getting me Birch flavoured schnapps-esque shots to chase down the pints of organic beer in KEX hostel while I fell deeply in love with a delightful young lady wearing a unicorn …
Eigenlijk dacht ik er nog over om naar het plaatselijke poppodium te gaan voor een optreden van Israel Nash maar Anouk in het Gelredome gooide roet in het eten. Vrouwlief was aan de beurt voor een fijn avondje uit, en manlief – ik dus – mocht bij babyzoonlief blijven. Ook …
Bijna was het vijfde album van Alela Diane hier tussen wal en schip geraakt. About Farewell kwam al in juli uit maar is toen geheel langs mij heen gegaan. Het is echter nooit te laat om kleine parels onder de aandacht te brengen. Want dat is About Farewell. De titel …
Storm Hunter Complex – Heat Ludo Laura Veirs – Warp & Weft Ewie Anna Calvi – One Breath Stonehead Gary Numan – Splinter André Charlie Jones – Love Form / Maya’s Moving Castle @ Mezz Café, Breda Prikkie And The Traveler – The Road, The Reason Janineka Bettens – Waving …
Toen ik ooit een vriend van me wist over te halen om mee te gaan naar een concert van Ween, vroeg ik ‘m na een half uurtje wat ‘ie ervan vond. ‘Ehmmm…interessant.’ Dat is ongeveer wat mijn eerste reactie was bij Ignatz‘ Can I Go Home Now? Dat geluid! Lo-fi? …
And so it came to be that I was hanging out in the Kaffibarinn. The bar-ladies took all the other tables away, but not mine. I get envious looks from the people around me even though I am not that special: I’m hiding in a corner, the corner of the …
Red Red Meat is een band waar ik eigenlijk alleen maar aan word herinnerd als ik lees over of hoor van Califone. Want Tim Rutili was ooit voorman van de bluesy altrockers uit Chicago. Toen die na een album of zes er de brui aan gaven, ging Rutili zich bezighouden …
