Iron and Wine – Love And Some Verses
‘Love is a dress that you made long To hide your knees’
‘Love is a dress that you made long To hide your knees’
Je hebt mensen die het hier (tijdelijk) wel gezien hebben en besluiten om een wereldreis te gaan maken. Ik heb hier wel eens over nagedacht, maar ik ben erg bang dat ik dan eeuwige onrust in mij losmaak. Het kan ook verkeren dat je gaat reizen zonder dat jij naar …
Mocht je – zoals ondergetekende – het idee koesteren dat nieuwe alt.countrybandjes eerst in Nederland opgepikt worden, voor andere Europese landen ze ontdekken, dan haalt The Epstein dat idee grandioos onderuit. In 2007 stonden ze al op Glastonbury (als winnaars van de Emerging Talent Competition). Nu kan dat komen doordat …
Ik had niet al te beste herinneringen aan Guinevere Leaves. Vorig jaar juni zag ik ze in het voorprogramma van Lawn tijdens hun Safe Haven-optreden in Ekko. Ik typte: ‘Ik vond het onderbroekenlolgehalte toch wel een beetje aan de hoge kant eerlijk gezegd.’ en Gr.R. deed er nog een schepje …
Genuinity. Amerikanen hebben de neiging woorden die ze blijkbaar niet veel waarde toedichten ook niet goed uit te kunnen spreken. Perfectie, dat hebben ze dan wel weer hoog zitten, maar ze leggen het in de muziek vaak uit op een manier die wij nep en gemaakt noemen. Nou, nou, nou, …
Zeg je John Parish, dan zeg je bijna automatisch PJ Harvey. Andersom is dat nog net wat minder het geval, hoewel de twee regelmatig samenwerken, en in 1996 nog samen Dance Hall At Louse Point uitbrachten. Die cd wordt door velen beschouwd als een tussendoortje voor PJ, maar daar is …
Wandering Between Worlds is een dvd/cd-set van Julian Sas, een van onze beste bluesgitaristen. De dvd bevat een concert opgenomen in De Boerderij in Zoetermeer. Ik moet van de bio aannemen dat het ging om een ‘frantically enthusiastic audience’, want de promo bevat slechts het cd-deel The Acoustic Session, een …
Bij de foto die hier twee jaar terug geplaatst werd, barstte er een hele discussie los of Papa Roach nou emo was of gewoon alternative rock. Ik vind het best amusant al die welles-nietes-spelletjes, maar ook best irritant. Alsof het veel uit maakt onder welk kopje de band schaart. Als …
‘Wat zal het zijn mijnheer?’ ‘Nou mijnheer de bakker, doet u mij vandaag maar een mix van wit-, bruin-, tarwe-, volkoren-, krenten-, muesli, mais en zonnepittenbrood. Ik zou het echter wel waarderen als elk sneetje dadelijk net wat anders van smaak is.’ Ik kan me voorstellen dat de bakker u …
Gwen Stacy. Een vierkoppige christelijke hardcore-band uit Indiana met een boodschap. Voor veel Europeanen nog ietwat onbekend, maar als het aan deze mannen ligt zal het niet lang duren voordat ze hier net zo groot zijn als in de Verenigde Staten. Mede dankzij hun gezamenlijke platenmaatschappij mag de band het …
Het album Blow was wereldwijd een behoorlijke klapper. Meer dan 100.000 exemplaren gingen over de toonbank en Ghinzu zette zich met hun tweede album stevig op de kaart. De nummers smaakten al snel naar meer, maar de heren lieten ons vijf jaar wachten op een vervolg. Hierdoor is het niet …
Ergens halverwege Utrecht CS en Amsterdam CS viel het euromuntje. Ik was onderweg naar de dame in kwestie en was tot op dat moment nog niet echt onder de indruk van het werkje waar ik met haar over zou gaan spreken. Zo op het eerste gehoor was het album dat …
Storm Mastodon – Crack the Skye Ewie U2 – No Line On The Horizon Ludo Loney Dear – Dear John Prikkie Umphrey’s McGee – Mantis Blizzard Epica – The Classical Conspiracy Stonehead Phoenix – Wolfgang Amadeus Phoenix DubbelMono The Epstein – Last of the Charanguistas ForestSounds Vangelis – Soil Festivities
Hans Teeuwen bezong ooit de strakke groene broek van Nostradamus (die stond hem goed), Wino heeft iets met “The Women In The Orange Pants”. Ooit was hij gitarist in The Obsessed, Saint Vitus en The Hidden Hand, Scott ‘Wino’ Weinrich. Punctuated Equilibrium is zijn eerste album onder eigen naam. Volgens …
Ik ben altijd al dol op spookhuizen geweest. Dichtslaande deuren, creepy kinderstemmen, voetstappen op zolder… heerlijk! Ik kan steeds weer genieten van griezelfilms waarin de hoofdrolspeler toch weer die donkere kamer binnenstapt terwijl ieder weldenkend mens allang gillend naar buiten zou zijn gerend. Dit geldt waarschijnlijk ook voor de twee …