Ik worstel al een paar weken met Belanov‘s debuut langspeler Paragraph. Het stemmetje in mijn ene hersenhelft piept dat ik hun plaat heel mooi moet vinden, het stemmetje aan de andere kant vindt de mix van post-rock en slowcore van deze Utrechters te saai. Dus ik probeer nu al vele …
Toen ik de naam Kelli Ali las, zei me dat eerlijk gezegd niet zoveel. Toch bleek het hier te gaan om de zangeres die in de hoogtijdagen van de triphop de vocalen voor haar rekening nam op een van mijn favoriete albums uit dat genre: Becoming X van Sneaker Pimps. …
Luka Bloom is op tournee om zijn nieuwste cd Eleven Songs te promoten. Compleet met alle hectiek die daar nou eenmaal bij hoort. En tsja, dan gaat er wel eens wat mis. Op dinsdag 18 november bijvoorbeeld stond-ie in Paradiso, en platenmaatschappij V2 Benelux had voor File Under een interview …
Vijf jaar geleden verraste het Noorse gezelschap Ásmegin zowel vriend als vijand met een uitgebalanceerde mix van folk en viking metal op het debuut Hin Vordende Sod & So. Het schijfje viel met name in positieve zin op door de pakkende melodielijn en de welhaast vanuit het niets opduikende overgang …
De laatste jaren was ik niet zo heel blij meer met Foo Fighters. Op hun studio-albums staan steeds weer een paar heerlijke songs, maar lijken ze zich toch een hoek ingeverfd te hebben waar ze niet meer uit kunnen komen. Toen ze een live-album uitbrachten, was dat het semi-akoestische Skin …
Een van de meest onderschatte muzikanten van Nederland is Wouter Planteijdt. Al meerdere decennia timmert deze (zanger/)gitarist in bijna ontelbare projecten aan de weg, maar echt een boven komen drijven, dat wil maar niet lukken. Da’s jammer, want zijn gitaarspel is verrukkelijk en over het gros van zijn songs kan …
Toen ik vorige maand door Tallahasssee reed, de hoofdstad van Florida, werd ik gewezen op een Colombiaans restaurant. Ja, daar hebben ze geweldige hamburgers, maar dan op z’n Colombiaans. ‘DAT IS DAN TOCH GEEN FUCKING COLOMBIAANS RESTAURANT?’ antwoordde ik gedecideerd. Altijd die dikke, vette Amerikaanse saus eroverheen, die deken van …
Ik zit niet zo in de emopop/rock. Dus dit keer schaam ik me dan ook niet dat ik de bands Texas Is The Reason, New Rising Sons, Samiam, Knapsack en Sense Field, de bands waar Solea uit is ontstaan, niet ken. Daar zal ik me verder dan ook niet over …
Om redenen, waar ik hier niet verder op in ga, heb ik besloten om na vijf jaar bands programmeren in Kultuurhuis Bosch te Arnhem ermee te stoppen. Kom bij mij niet aan met je mening dat er in Nederland geen fijne muziek gemaakt wordt: toffe bands zijn er namelijk genoeg. …
Nicola Conte maakt al járen plaatjes, maar pas sinds hij dat voor gerenommeerde labels als Blue Note en Emarcy doet, valt hij ook op buiten het cirkeltje van jazzdance-aficionados. De Italiaan stond al niet bekend om zijn messcherpe, vooruitstrevende muziek, wel om de dansbaarheid ervan, maar op Other Directions (Blue …
Storm Roosbeef – Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten Ewie Bill Madden – Child Of The Same God Ludo Charles Manson – One Mind Gr.R. Skindred / Flogging Molly @ De Melkweg… Sjaak Andy Duguid – Believe Joice The Phantom Band – Checkmate Savage André …
Volgens Far Out Recordings bestaat de Bossa Nova in 2008 vijftig jaar en dat is voor het label een reden voor een feestje. En hoe kan je dat als platenmaatschappij beter doen dan door het uitgeven van een verzamelaar. Dat Far Out Bossa Nova klinkt als een aangenaam feestje op …
Een mens mag dromen hebben. Nou geldt voor dromen doorgaans dat er spannende dingen in gebeuren, of dat ze in ieder geval iets toevoegen aan alle saaiheid die je al de hele dag om je heen ziet. Niets van dat alles op The Dream van gitarist Josh Ramos en zanger …
Op het hoesje staat ‘Popa Chubby with Galea’ en naast de eh.. imposante gestalte van Chubby staat een soort fifties-pin-up met basgitaar. Galea is Galea Horovitz, ofwel mevrouw Chubby. Ze bedankt Chubby in het boekje voor ‘his keen sense of what’s good, for picking up on my love for country …
In theorie moet het een geweldige plaat opleveren: folky rock met een stevige dosis country, gespeeld met de heftigheid van een punkband. Het kosmische gevoel van Gram Parsons, de pastorale speelsheid van Belle & Sebastian, gespeeld met de power en de popfeel van The Clash. Heel veel beter kunnen je …
Trail of Dead is overgestapt van major Universal naar het ambitieuze nieuwe Duitse Superball label. Daar zijn ze naast Cog, The Amber Light en Oceansize prima op hun plek. Het eerste wapenfeit is de release van een EP, Festival Thyme, die gevolgd zal worden door een hele cd begin 2009. …
In de jaren zestig was er The Byrds, in de jaren zeventig was er Big Star, in de jaren tachtig was er R.E.M. en in de jaren negentig was er The La’s. En gelukkig is ook in de jaren nul (of hoe noemen we deze jaren eigenlijk?) een band die …
Ahh, het wonderschone Italië. Het land van de symfonische metal, vol van bombast en een overdaad aan toonladders. Althans, dat dacht ik tot voor kort. Het kan kennelijk ook anders. Neem The Modern Age Slavery bijvoorbeeld. Niks van dit alles is terug te vinden op hun debuut Damned To Blindness. …
Un Dia is een album dat ik graag goed had gevonden. De Argentijnse globetrotter Juana Molina maakt zonder meer eigenzinnige en bijzonder originele muziek. Jammer dat het overheersende gevoel na een week luisteren toch negatief is. Gebrei, of een brij, zijn de woorden waarmee de plaat eenvoudig is samen te …
De eerste keer dat ik Simply Red‘s Mick Hucknall hoorde zingen was ik enorm onder de indruk van zijn stem. Ik weet vrij zeker dat het in het nummer “Holding Back The Years” was, dat gedraaid werd in het zondagavondprogramma van Hubert van Hooft. De debuutplaat van Simply Red, Picture …
