De voortekenen waren nog wel zo goed. Het charmante knip- en plak-artwork herinnert aan obscure lo-fi-releases, waar de artiest voor iedere afnemer met liefde een uniek hoesje knutselt. De bandbezetting is ook al zo leuk. Drie dames, in een ongebruikelijk combo van bas, drums en viool. Twee ervan zijn Afro-Amerikaans, …
Je kent ze vast wel, die automobilisten die hun muziek keihard op hebben staan waarbij jij als toevallige toehoorder met name de zware bassen hoort: boem knal boem boem knal. Vaak maak ik dan zelf gekscherend -ja, ik ben grappig – de opmerking dat de schroeven in de auto los …
Jee. Het lijkt wel drukker op het terrein. Waren er vorig jaar dan misschien 60.000 mensen en dit jaar 70.000? Ik moet in elk geval best wel weer wennen aan de drukte. Vorig jaar was dat ook het geval en kwam ik er op de vrijdag niet in. Nu, na …
Een nieuwe UNKLE, zo snel al! War Stories is van nog geen jaar geleden en stond op nr. 6 in mijn jaarlijstje van 2007. Ik was er dus helemaal klaar voor. Nog voor de release van End Titles…Stories For Film werden vier nummers gratis aangeboden op diverse websites (anders hoor …
Ik ben niet zo van ‘het einde van de wereld’-verhalen, maar als een artiest in zijn bio schrijft ‘This was written on July 1st 2008 – 4 years and 6 months before the end of the World’, dan voelt dat toch een beetje ongemakkelijk. Die iemand is in dit geval …
Silent Rage is zo’n band waarvan ik de naam al jaren ken, maar waarvan het materiaal me eerlijk gezegd nog onbekend was. Als ik moet afgaan op Four Letter Word, het eerste studio-album na de heroprichting in 2001, zou dat wel eens een vergissing kunnen zijn. Poppy rocksongs met fraaie …
Vorige zomer schreef ik vier dancestukjes op deze log over Justice, Digitalism, Simian Mobile Disco en de Chemical Brothers. En eigenlijk kunnen die alle vier een update gebruiken. Van Justice is nieuw werk uit in de vorm van hun Dior Homme Spring Summer 09 Mix, en Pitchfork heeft een steengoed …
Kort plaatje, korte recensie. Voor me (en in de spelert) ligt de debuut-EP van het uit Pittsburgh afkomstige Hero Destroyed, de allernieuwste signing van het toonaangevende Relapse-label. Dan weet je dat het om kwaliteit moet gaan, aangezien Relapse niet zomaar de eerste de beste band tekent. En Hero Destroyed delivers …
Eigenlijk zou je de conclusie kunnen trekken dat ik een ouwe lul ben geworden. En ja, het paspoort liegt niet over mijn bouwjaar 1967. Het punt is dat ik ontevreden ben over de kwaliteit van het werk van nieuwe artiesten. Ging ik in 2008 al uit mijn dak dan was …
Altijd moeilijk, zo’n voorpretstukje. Zeker bij zo’n groot festival als Lowlands. En dat terwijl ik best veel voorpret heb. Gisteren hebben we bijvoorbeeld een paar telefoongesprekken gevoerd over de indeling van ons tentenkamp. (“Ja, maar als ik de grotere tent meeneem, dan kunnen we wel met z’n drieën in de …
Altijd fijn, vlak voordat je aan je welverdiende vakantie begint nog ‘even’ je hele belastingoverzicht van 2006 moeten specificeren. Ik denk dan: de belastingdienst leest toch mee hier? En die weten dat ik samen met mijn wederhelft op gepaste wijze afscheid genomen heb van Zwollywood en het in Amersfoort stikt …
Voor mij is Moonspell de enige Portugese band die ik ken. Maar daar kan ik nu mooi een tweede naam aan toevoegen, ThanatoSchizO. Deze zevenkoppige band maakt (progressive death)metal met de bekende basisverdeling: drums, bas, gitaren, keyboard. De zang wordt verzorgd door een cleane zanger en zangeres, aangevuld met een …
De hoes van David Vanderveldes Waiting For The Sunrise zegt het eigenlijk allemaal al. Een beetje een vergeelde foto, waarop een man met halflang sluik haar en een baard je dromerig aankijkt. Stijlvolle letters ook. Dit moet wel cheesy op jaren zeventig leest geschoeide retropop zijn. En ja hoor, “I …
De hoes van David Vanderveldes Waiting For The Sunrise zegt het eigenlijk allemaal al. Een beetje een vergeelde foto, waarop een man met halflang sluik haar en een baard je dromerig aankijkt. Stijlvolle letters ook. Dit moet wel cheesy op jaren zeventig leest geschoeide retropop zijn. En ja hoor, “I …
Als elk Engels tutje ouwe soul mag recyclen, dan is het goed nieuws dat er snotapen zijn als Pete Molinari die hetzelfde doen, maar dan met nog iets oudere rock ‘n’ roll. En blues. En country. Een snerpende stem en een fel hakkende Telecaster lijkt zwaar te leunen op de …
Van de voorgaande twee albums van het Duitse Soul Doctor was ik zeer gecharmeerd. Omdat ik een verstokte liefhebber van live-albums ben, was het dan ook feest in Huize Prikkie toen That’s Live! in de brievenbus belandde. Hop, op de iPod en luisteren. Hè? Wat braafjes! Nou ja, zo’n iPod …
