En zo ging Carnaval 2006 geheel geruisloos aan mij voorbij. De laatste jaren vond ik het toch al steeds meer op ‘verkleed uitgaan’ lijken. De polonaise wordt tegenwoordig steeds vaker gelopen op het ritme van de platte housedreun die je normaal gesproken in een skihut tegenkomt. Dan hoor ik zelf …
Ik stond als jongen die opgroeide in een klein provinciedorpje behoorlijk met mijn oren te klapperen bij een voorlichting over drugs op mijn stadse middelbare school. Er bleken klasgenoten te zijn, met name zij die een bandje hadden, die wel eens softdrugs gebruikt hadden. Later begreep ik dat veel muzikanten …
Donkere tijden resulteren in donkere platen. De jongens van het West-Vlaamse Amenra kunnen er over meepraten. Hun blik op de wereld is er een die gitzwart en weinig hoopvol is, afgaande op de loodzware klanken van dit sterke Mass III. Met hun stuurse dissonante riffs, ploegende tempi en ronduit slopende …
De bel gaat. Ik storm naar beneden. Het zal waarschijnlijk wel de postbode zijn. Hij krijgt wel vaker de post voor File Under niet door de brievenbus en belt dan aan. En ik weet ondertussen dat als ik niet open doe, hij het bij een willekeurig adres in de buurt …
Het was een mooi gezicht: op de plek waar zich normaal het podium bevindt stonden nu stoelen. Heel Paradiso stond vol stoelen, zo leek het wel. Op één plekje na: midden in de zaal stonden een stel microfoons, wat instrumenten en een verzameling artiesten. Op niet meer dan een metertje …
Vernon Reid is vooral bekend als gitarist van Living Colour, maar met zijn band Masque timmert hij ook al een tijdje aan de weg. Ook hier weer een aantal fenomenale muzikanten om hem heen, en als je afgaat op opener “Game is Rigged” zou je de indruk kunnen krijgen dat …
Debuteren met een gouden plaat in Amerika is een prestatie van formaat, vooral wanneer daar geen echte hype aan te pas is gekomen. Waar de Britse gitaarbandjes momenteel de grond uit schieten richting de toppositie van de hitlijsten, is het in de VS vooralsnog een stuk lastiger om als nieuwkomer …
Na een terechte aansporing van het File Under opperhoofd zet ik mij nu, tien over twaalf des nachts, aan eindelijk weer een nieuwe recensie. Enerzijds heb ik het excuus echt erg druk geweest te zijn, anderzijds scheelt het ook als je cd’s te bespreken hebt die je niet echt aanspreken. …
De lucht is grijs. Het is koud buiten. Ik sta voor het raam. Er zwemt een zwaan in de beek die voor ons huis stroomt. Een paar maanden geleden waren er nog vier zwanen. Nu is hij alleen. Een wilg hangt droevig over het water. De zwaan klimt op het …
‘Es ist mir Wurst, Wurst, Wurst, ich tanze nur mit dir, gib mir noch ein Bier!’ Ja, het is weer carnaval en de zuidelijke provincies van ons mooie land vermaken zich prima met het nodige drinkgelag en verkleedfestiviteiten. Als verstokte muziekliefhebber is het natuurlijk erg ‘not done’ om mee te …
Prefuse 73 (Prefuse voor vrienden) laat in het persbericht bij Security Screenings weten dat deze release geen echt album is, maar louter een verzameling liedjes die reacties zijn op bepaalde dingen die hem zijn overkomen in het afgelopen jaar. Dat is muzikant voor ‘Hoi, ik schaam me hier een beetje …
Er zijn in deze prachtige barre tijden verstandigere dingen denkbaar dan hardop zeggen dat je je verdiept in een Deens product. Vooralsnog heb ik nog geen cartoons of spotprenten op de website of het CD-hoesje van Gob Squad kunnen ontdekken dus misschien valt het allemaal wel mee. Het is voor …
Ook wel eens het gevoel dat je in een kringetje ronddraait? Dat je iets al eerder hebt gezien of gehoord? Ik bedoel geen déjà-vu, maar het gevoel dat je verdwaald bent in een bos en steeds op hetzelfde punt uitkomt. Op dat punt kwam ik dit keer drie strak in …
Phenomena is een halve voortzetting van Trapeze. Qua bezetting tenminste, want waar Trapeze funky hardrock maakte, is Phenomena eerder als progressieve rock/metal te kenschetsen. Dit vierde Phenomena-album, Psycho Fantasy, is wederom het kindje van Tom Galley, destijds songschrijver voor Trapeze. Het materiaal heeft Galley grotendeels geschreven met zanger Lee Small …
Welke muziek zet je aan als je lekker in een tuinstoel aan het strand zit? Iets mooi rustigs, denk ik. Iets loungigs. Oke? Stel je dan nu voor dat je geen onderontwikkelde trancekabouter op Ibiza bent, maar dat je James Bond heet, dat je met een donkere zonnebril in je …
Eén van mijn grootste genoegens is dat ik heel erg graag door de stad mag slenteren. Het liefste op een rustige dag, niet op zaterdag, zodat het winkelvolk mij niet totaal voor de voeten loopt. Ik banjer dan langs winkels, huppel er soms eens eentje binnen, snuffel tussen wat CD’s …
Posies, REM en Big Star zijn niet de minste bands. Ken Stringfellow, Mitch Easter en Jody Stephens waren bij de afzonderlijke bands betrokken. Niet geheel toevallig, gezien deze recensie, hadden ze ook samen een bandje genaamd The Orange Humble Band. Hier kan o.a. ook nog aan toegevoegd worden Spooner Oldham …
‘Als je naar ‘t Hof van Commerce gaat kijken,’ zo zei iemand tegen me, ‘dan moet je eens opletten op Flip. Die gozer vergeet zo vaak zijn eigen tekst dat het grappig wordt.’ Dus toen Flip, DJ4T4 en Serge op een mooie maandagavond in de Brakke Grond optraden om hun …
De wereld der boekenlezers is op vele manieren in te delen. Zo heb je de ruggenbrekers, de ezelsorenvouwers, de Verdriet van België-voorstanders versus de Ontdekking van de Hemelers, de uitspellers, de paginascrollers, de opscheppers-maar-nooit-niks-echt-lezers, de Godinnen van de Jachten, de plaatjeskijkers en de aan-het-begin-al-de-laatste-regel-spieken-stiekemerds. En daarbij hebben we ook de …
Ik loop vaak te kankeren op omstanders omdat ze door mijn favoriete bandje heen lopen te lullen. Vooral in Paradiso hebben ze daar een handje van. Maar heel eerlijk gezegd, ook ik maak me daar soms schuldig aan. Bijvoorbeeld op Lowlands, waar ik stond te wachten op een Motorpsycho-concert. Ondertussen …
Keer op keer zet ik de cd van Eric Gales op. Omdat ik ‘m erg prettig vind, zeker, maar vooral omdat ik er niet achter kan komen waar de zang me aan doet denken. Die nasale stem, die frasering, met vergelijkbare stevige blues met funkinvloeden… Gary Moore? Een beetje, maar …
