Sinds we in het nieuwe huis wonen doen we het weg vouwen van de was op zolder. Die is zo belachelijk groot dat ondanks alle cd’s, bureaus en andere meuk die er staat de strijkplank en de wasmanden met was er makkelijk nog bij kunnen. Erg handig, want was in …
Het is vroeg. De zon is nog nergens te bekennen. Het heeft de afgelopen nacht flink gesneeuwd. Ik zet de eerste passen. De sneeuw kraakt, mijn voetafdrukken blijven achter in het ongeschonden landschap. Ik loop behoedzaam door. Het voelt alsof ik hier helemaal niet mag zijn. De verplichting roept echter. …
Kabbelende beekjes kronkelen langs majestueuze rotspartijen naar beneden. Beneden in de vallei slaan beren de zalm uit de stroom, terwijl de klanken van vogels tegen de hellingen weerkaatsen. Dat was blijkbaar wat Jim Gilmour in gedachten had toen hij voor het eerst sinds 1986 weer een solo-album maakte. De inspiratie …
Recenseren is geen beroep voor de massa. Wij ontwaken, openen het volgende doosje op onze stapel, starten de cd en gaan koffie zetten. En dan gaan we de hele dag oefenen in het gepijnigd fronsen van onze wenkbrauwen voor de spiegel, terwijl we de muziek in ons opnemen. We schenken …
‘Met A O godverdomme! Dit is geen fokking Friesland, DIT IS UTEREG!!’ Niet alleen Neerlands populairste rechercheur is altijd zo attent om alvast zijn eigen naam te spellen, ook de geweldenaren van het Utrechtse De Waonzin maken in de openingsong van Split ‘Em All duidelijk dat zij niet op Duits …
Over de vorige cd van Delays was ik niet al te aardig. De stem van de zanger maakte me helemaal kriegelig, wat de rest van de plaat ook voor me verpestte. Die cd heb ik dan ook zo snel mogelijk weggegeven aan een vriend die het wel mooi vond. Het …
Wie wel eens in Ierland is geweest en daar een lokale pub heeft bezocht kent de geluiden die daar worden gemaakt. Ik ben er ooit eens met een groep vrienden geweest en we werden zo geraakt door de sympathieke Ierse muziekjes dat we allemaal zo’n fluitje mee naar huis namen …
Soms vraag ik mij af wat platenmaatschappijen heden ten dage bezielt. Vroeger ook wel eens, maar toen was dat een uitzondering. Ik bedoel, waarom zou een platenmaatschappij een plaat in verschillende werelddelen op verschillende tijdstippen uitbrengen? Misschien om promotionele redenen, omdat de artiest in kwestie dan meer tijd om de …
Het is zondagochtend, ik ben nog erg slaperig hetgeen te wijten is aan een gezellig feestje op de zaterdagavond met de nodige drank en versnaperingen, en een veels te korte nacht erna. De gordijnen doe ik half open. Een waterig zonnetje schijnt door de ramen. Ik zet er een pot …
Met een naam als Platitude vraag je om moeilijkheden. Het is immers voor de hand liggend om de betekenis van je naam in de recensie te betrekken. Dit bandje van vier piepjonge Zweden weet dat op de enig effectieve manier te bestrijden: ze leveren een hele lekkere cd af. Hun …
Het was zo’n band die ik pas laat ontdekte, maar nadat het eenmaal raak was, was het goed raak en met als gevolg dat ik een wintermaand lang verslaafd aan Mogwai. Met Come On Die Young en Young Team versleet ik heel wat uurtjes half slapend in de trein, fietsend …
En zo ging Carnaval 2006 geheel geruisloos aan mij voorbij. De laatste jaren vond ik het toch al steeds meer op ‘verkleed uitgaan’ lijken. De polonaise wordt tegenwoordig steeds vaker gelopen op het ritme van de platte housedreun die je normaal gesproken in een skihut tegenkomt. Dan hoor ik zelf …
Ik stond als jongen die opgroeide in een klein provinciedorpje behoorlijk met mijn oren te klapperen bij een voorlichting over drugs op mijn stadse middelbare school. Er bleken klasgenoten te zijn, met name zij die een bandje hadden, die wel eens softdrugs gebruikt hadden. Later begreep ik dat veel muzikanten …
Donkere tijden resulteren in donkere platen. De jongens van het West-Vlaamse Amenra kunnen er over meepraten. Hun blik op de wereld is er een die gitzwart en weinig hoopvol is, afgaande op de loodzware klanken van dit sterke Mass III. Met hun stuurse dissonante riffs, ploegende tempi en ronduit slopende …
De bel gaat. Ik storm naar beneden. Het zal waarschijnlijk wel de postbode zijn. Hij krijgt wel vaker de post voor File Under niet door de brievenbus en belt dan aan. En ik weet ondertussen dat als ik niet open doe, hij het bij een willekeurig adres in de buurt …
Het was een mooi gezicht: op de plek waar zich normaal het podium bevindt stonden nu stoelen. Heel Paradiso stond vol stoelen, zo leek het wel. Op één plekje na: midden in de zaal stonden een stel microfoons, wat instrumenten en een verzameling artiesten. Op niet meer dan een metertje …
Vernon Reid is vooral bekend als gitarist van Living Colour, maar met zijn band Masque timmert hij ook al een tijdje aan de weg. Ook hier weer een aantal fenomenale muzikanten om hem heen, en als je afgaat op opener “Game is Rigged” zou je de indruk kunnen krijgen dat …
Debuteren met een gouden plaat in Amerika is een prestatie van formaat, vooral wanneer daar geen echte hype aan te pas is gekomen. Waar de Britse gitaarbandjes momenteel de grond uit schieten richting de toppositie van de hitlijsten, is het in de VS vooralsnog een stuk lastiger om als nieuwkomer …
Na een terechte aansporing van het File Under opperhoofd zet ik mij nu, tien over twaalf des nachts, aan eindelijk weer een nieuwe recensie. Enerzijds heb ik het excuus echt erg druk geweest te zijn, anderzijds scheelt het ook als je cd’s te bespreken hebt die je niet echt aanspreken. …
