Piepklein en rokerig. Je verwacht ze er al lang niet meer, maar natuurlijk waren ook zij daar eens. Misschien niet per se daar, maar toch wel in kleine zaaltjes, met een klein publiek en maar een paar mensen die alle teksten meezingen. “Tell her tonight” in Pianos in New York. …
Italiaans eten bestellen bij pizzeria Istanbul of Toetanchamon is meestal een gok. Zouden de Turkse of Egyptische eigenaren wel genoeg kennis hebben van de echte Italiaanse keuken? Zoiets is ook het geval met Apache Indian. Natuurlijk is hij na jaren ervaring in staat iets voor te schotelen wat lijkt op …
Als ik mij niet vergis is de kust nu dan eindelijk veilig. Ik kan de gordijnen open doen en mijn versterker ongegeneerd een streepje of wat hoger draaien. Het ging niet van een leien dakje en waarschijnlijk is nog steeds niet iedereen er volledig van overtuigd, maar ik durf er …
Vrijdagavond. Ongeveer half Nederland zit aan de buis gekluisterd. Ze wachten tot Anastacia met een vaste hand gracieus het eerste dominosteentje om zal duwen. Wij niet. Wij hebben wel wat beters te doen. Leuke dingen bekijken op Crossing Border bijvoorbeeld. En was er geen Crossing Border geweest, dan hadden we …
Zo. Ik heb een leuke week achter de rug; in elk geval van een hobby heb ik mijn werk weten te maken. Ik ga namelijk stukjes schrijven voor een computertijdschrift, en dan hopelijk ook nog op zo’n manier dat er wetenschap, zinnige programmeerkennis en coole dingen in zitten. Maar voordat …
Een van mijn hobbies is bandjes kijken. Of het nou bekendere bandjes zijn of nieuwe bandjes. Nergens komt popmuziek naar mijn mening beter tot z’n recht dan in een donker rokerig hol, waar je als het ware de zweetdruppels op het podium kunt voelen. Dus toog ik een paar weken …
Een paar weken geleden wist Steve Fister in een mum van tijd het publiek mee te krijgen toen hij in Tivoli in het voorprogramma van Walter Trout speelde. Zijn enthousiasme was zeer aanstekelijk en zijn muziek, variërend van stevige poprock tot blues, was ook zeer geschikt voor een feestje. “Dodgin’ …
Het is voor mij onmogelijk om tijdens het uitoefenen van mijn officiële beroep muziek te draaien. Dat is niet erg, maar wel lastig als je geacht wordt geregeld iets over muziek te zeggen. De tijd die ik nodig heb om op mijn werk te komen en de tijd thuis moet …
Ik las Het Kaartenhuis van Mark Z. Danielewski in de zomer van 2003, toen ik een weekje op vakantie was bij mijn ouders in Frankrijk. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet meteen kon herinneren dat Johnny Truant een personage was uit dit knotsgekke boek. Het boek gaat over een …
Het was ergens eind 1996 dat ik verbaasd hoorde dat Max Cavalera Sepultura verlaten had. Volgens mij was het ergens in december. Direct na een concert stapte de zanger/gitarist op en startte enige tijd later Soulfly. Daarmee is hij tegenwoordig volgens mij succesvoller dan Sepultura. Het duurde na de split …
Hoe wonderbaarlijk kan muziekbeleving zijn? Was ik bij La Forêt nog aangenaam verrast en vroeg ik me af waar en bij wie dit soort muziek ontstond, nu komt alles wat Jamie Stewart doet mij geforceerd, geaffecteerd en enigszins verveeld over. Van de stille, overweldigende en duistere muziek blijft op Life …
Elke keer als Strange weer eens mijn cd-speler haalt trekt het een la aan herinneringen open. Deze eerste langspeler van Whipster is geproduceerd door Groninger Jan Heddema, niet toevallig ook onze live-mixer indertijd, en de plaat vormt nog altijd een melancholisch doch beklemmend eerbetoon aan deze te vroeg gestorven producer. …
Hoelang blijft een genrenaam eigenlijk geldig? Neoprog bijvoorbeeld. Het genre dat begin jaren tachtig opkwam met Marillion als vaandeldrager en Market Square Hero en met IQ, Pendragon, Arrakeen en Pallas in het kielzog. De bands interpreteerden de (ongeschreven) progregels op een nieuwe manier en waren toen hip. Heden ten dage …
‘I never add mystery to the mystery’ Een half uur na het optreden van Queenadreena op London Calling loop ik in het kelderdoolhof van Paradiso op zoek naar de kleedkamer van de band. Gitarist Crispin Grey opent de deur en vraagt of ik even wil wachten. Katie Jane Garside steekt …
Net iets meer dan een uur duurde de autorit die ik normaal net niet binnen veertig minuten haal. Het was dan ook hondenweer op de weg. In het aardedonker gutste de regen langs alle kanten van mijn auto. Als ik claustrofoob geweest was, dan was ik spaansbenauwd geworden en in …
Ben je net als ik ook zo verslingerd aan het geluid van de midjaren negentig? Toen emocore nog geen emopop was maar gewoon post-hardcore werd genoemd? Toen Quicksand met Slip een overweldigend goede plaat uitbracht, ook al werd die pas later als zodanig gezien (Ik kan me nog een vrij …
Soms is het misschien maar beter om zonder enige voorkennis, lekker onbevangen met frisgewassen oortjes nieuwe muziek tot je te nemen. Neem nu bijvoorbeeld de naam van dit bandje: Goblin Market. Met de kaboutersympho van Wobbler nog vers in het geheugen gaan er bij mij meteen allerlei alarmbelletjes in een …
Pete Doherty is in Engeland wereldberoemd. Helaas zijn de redenen voor die bekendheid meestal weinig positief en hebben ze vooral niets met muziek te maken. Het is dus fijn dat er eindelijk weer nieuws is dat over Doherty en zijn muziek gaat. Na de breuk met Carl Barat en de …
Achter me staat een man in mijn rug te duwen. Hij draagt een leren hesje en een geruite blouse. Het is hier veel te druk. Links van me staat een baardaap een sigaret op te steken en even later blaast hij de rook in mijn gezicht. Een meisje met blond …
Er zijn nog maar weinig dingen die ik me herinner van het concert van John Cale dat ik samen met Gr.R. zag in 1999. Wij waren laat, Cale had rode schoenen met daarboven een leren broek aan en speelde alleen piano. Zelfs of hij nu viool of gitaar speelde weet …
