Nog maar een keer draaien dan. ‘Vind je het echt niets?’ Persoon B schudt meewarig het hoofd. ‘Ik trek de stem niet.’ ‘Eindelijk eens iemand die er qua stem uitspringt en nu is dat ook niet goed’, probeer ik nog. Tevergeefs. Eerder had ik bij een ander iemand (u raadt …
Je hebt van die dagen dat het schrijven van een eerlijke recensie lastig is. Vandaag is er zo een. Niet omdat ik nou zo’n hekel zou hebben aan Steve Howe, maar domweg omdat ik alwéér een leuke baan nét aan m’n neus voorbij heb zien gaan. Op zulke momenten wil …
Rustig stond ik te wachten in de Bravo-tent. Röyksopp op Lowlands 2002, wat zou dat opleveren? Het dromerige Melody A.M. met zijn tijdloze video’s vond ik heerlijk, maar ik hoopte dat het live wat heftiger zou zijn. Nou, het werd de grootste sensatie van het festival: het kenmerkende piepje in …
Op tien-jarige leeftijd maakte ik kennis met de rock ‘n’ roll door de dood van Elvis Presley. Een grote poster uit de Muziek Express sierde mijn kamer, ondanks dat ik eigenlijk niets – behalve de single “My Way” – van hem kende. Jeugdig en onwetend als ik was. Veel later …
Hij staat, de handtekening. Ik mag mijzelf vanaf deze week, samen met mijn vriendin en zwager, mede bankeigenaar noemen. Nou ja, van een voormalig bankfiliaal dan, dat al bijna drie jaar leeg staat. De komende tijd gaan we proberen dit bankfiliaal om te toveren in twee wooneenheden en een praktijkruimte. …
Daar gaan we weer. Weer een bandje van Hellcat Records dat vooral heel erg vraagt om vergelijking met andere bands van grotere naam. Het lijkt wel alsof ze het er om doen. Hellcat heeft gekozen voor een duidelijke richting, te weten streetpunk en (of: in combinatie met) ska en ieder …
Tegenwoordig zie je het steeds meer: bandjes gaan op tournee en brengen ter gelegenheid van die tour een ep of zelfs een heel album uit dat ze alleen maar verkopen tijdens die tournee. Vaak zijn het nog verdomd leuke dingen ook. En jij als fan dan maar hopen dat ze …
Het verkeerde been. Soms heb ik ‘m ineens. Dan stap ik bijvoorbeeld ermee uit bed. Blijf dan maar uit mijn buurt, want dan ben ik niet te genieten. Gelukkig komt het zelden voor hoor. Meestal duurt zo’n bui niet al te lang. Ik ben in de regel best aangenaam gezelschap. …
Opener “De trein rolt verder” dendert je huiskamer in en eigenlijk weet je het dan al: deze Lohuesplaat is stukken vrolijker dan voorganger Ja Boeh. Dat heeft alles te maken met de veelheid aan stijlen. Ja Boeh stond vol met vette blues met stevige overstuurde gitaren, hier is het gitaargeluid …
Terug is het nieuwe weggeweest – sinds Marten dat schreef lijkt alle x wel het nieuwe y – en aangezien er nog een stapel cd’s op me ligt te wachten, dacht ik: ‘Laat ik beginnen met Awake is the new sleep,’ want dat slaaptekort begint ook behoorlijk chronisch te worden. …
“Na twee nummers Robert Johnson word ik zenuwachtig” Een paar jaar geleden ging Daniël Lohues naar het zuiden van de Verenigde Staten, op zoek naar de bron van de blues. Uiteindelijk nam hij daar met vooral Amerikaanse muzikanten de bluesplaat Ja Boeh op, onder de naam Lohues & the Louisiana …
Je hoort wel eens van die verhalen dat post enorm veel jaar na dato alsnog bezorgd wordt. Ik vraag me wel eens af hoe dat dan kan. De PTT heet al tijden TPG Post, volgens mij staat er geen sorteercentrum meer op de plek waar ze stonden twintig jaar terug …
Ik ben één vakantie lang heel erg fan geweest van Pennywise. Met een groep vrienden trokken we twee weken naar het Sodom en Gomorra van Grand Canaria, Playa del Ingles. Omdat wij stoer waren hadden we natuurlijk ook een dikke geluidsinstallatie bij ons, die we installeerden op ons balkon, wat …
Mijn waarde collegarecensent Dubbelmono opperde ooit eens dat veel platen eigenlijk al op basis van de hoes te recenseren zijn. Vooral voor de plaatjes die ondertekende krijgt zou dat gelden opperde hij. En ik moet heel eerlijk zeggen: zo af en toe heeft hij gelijk. Want moeilijke muziek, gemaakt door …
Dat er bij onze oosterburen een erg sterke underground is mag best wel eens gezegd worden. In een wereld waarin de media hun blik meestal op Amerika of Engeland richten is het dan ook verfrissend om met Be Kind & Be Cause weer eens een echt lekkere indierock-plaat te horen …
De laatste The Flower Kingsplaten vond ik niet echt geweldig meer. Ik dacht dat ik het misschien wel gewoon een beetje gehad had met alles dat met The Flower Kings te maken had, want de laatste Kaipa en Tangent vond ik al een stuk minder. Dus het was misschien niet …
Mijn T-shirt zit onder de vieze zweetplekken. Ik ruik dan ook niet zo lekker. De oorzaak is een rit in een bloedhete auto. Ik verlang onderweg naar ��n fris shirt en ��n (en aansluitend wel meer) biertjes. Als ik bij mijn woning aankom ben ik dan ook gaar en blij …
Op de open plek aan het einde van de weg staat een man. Vele wielen trok hij door de woestijn, de hakken van zijn laarzen versleten, zijn broek vaal en gescheurd. Een gehavend overhemd, ooit moet het wit geweest zijn, bedekt zijn borst. Hij staart in de verte, zijn duimen …
Helaas heb ik nooit het genoegen gehad om AC/DC live te mogen aanschouwen. Het kwam altijd net niet uit qua tijd, plek of financiën. Ik vrees dat deze leemte ook niet meer gevuld gaat worden, want ik zie de heren niet nog een keer deze kant opkomen. Dan moet ik …
Zeven hoog wonen heeft zo zijn voordelen. Muggen halen die hoogte zelden en mochten ze het per ongeluk toch halen dan zijn ze blijkbaar te moe om nog te steken. Vliegen steken niet, maar halen zeven hoog wel. Zeker in deze tijd van het jaar, met continu de balkondeur open, …
Laura Cantrell is de eerste bij wie ik een opdracht voor John Peel aantrof: ‘This record is dedicated to the memory of John Peel’. Er waren al wel drie of vier boeken van of over John Peel aangekondigd, maar – eigenlijk tot mijn verbazing – is Humming By The Flowered …
Stel, je zit een gezellig avondje te babbelen in een kroeg. Dat zou er sowieso eentje moeten zijn waar de muziek op een acceptabel niveau staat, zodat je elkaar nog kunt verstaan en elkaar zonder drukke gebaren nog steeds begrijpt. Maar je hebt het die avond met je geprekspartner over …
