Mono – No Can Dance

Rotterdam heeft het. Op indierock gebied dan. Met name de posthardcore leeft daar als nooit te voren. Neem nou bands als Feverdream, Oil (RIP) en dit Mono, overigens niet te verwarren met de Japanse Mono. Gedreven rock met veel dynamiek, hoekige ritmes, schurende gitaren, hoge bijna-schreeuw zang en inventieve arrangementen. …

Triggerfinger

“Er zit ook wel sex in, da’s wel nodig voor ons” Een vrolijk en uiterst vriendelijk stel, dat Triggerfinger. En dat is niet wat je op het eerste gezicht zou verwachten wanneer je de vuige rockers in hun zwarte kleding – met slangenleren laarzen en vettige bakkebaarden en al – …

Mono – Walking Cloud and Deep Red Sky, Flag Fluttered and The Sun Shined

Het kan natuurlijk gewoon het chronische gebrek aan slaap geweest zijn. Of mijn over gevoeligheid voor post-rockers met een hoofdletter P, die schaarser zijn dan me lief is. Of erger, een combinatie van die twee. Dat laatste vooral. Korte nachten, suisend hoofd vol watten en trillende oogleden. Hoe dan ook: …

The Chemical Brothers – Push The Button

Wat was dat optreden van de Chemical Brothers op Lowlands 2004 toch vet. Weliswaar een herhalingsoefening van dat op Werchter 2002, maar nog altijd onovertroffen. Die spanningsopbouw, de overweldigende synthesizerpartijen, die bassen uit de Marianentrog, de videowall, lasers, het zweet, de adrenaline. Het was helemaal af. Ik had het gevoel …

Terug naar boven