Hoe zat het ook alweer. Drie broers. Een neef. Een alcoholistische vader die rondreist en het evangelie verkondigt. Iets met wonen in een auto. Ergens in het zuiden van de Verenigde Staten. Gospel zingen. Beetje blues spelen, beetje Allman Brothers en Lynyrd Skynyrd kopiëren. Lang haar, baarden en beroerde kleding. …
Het Zweedse Eskobar scoorde eens een bescheiden hitje met Heather Nova. Echt succesvol is de band hier helaas nooit geworden. Dit is wel anders in Duitsland, België en Frankrijk. Eskobar heeft ook de typische sound waar Scandinavische bands patent op lijken te hebben. Denk aan Mew, Kent en Saybia. Prachtige …
Het schijnt dat de vorige plaat van The Soundtrack of Our Lives, Behind The Music, redelijk succesvol geweest is. Dat is dan wel ergens buiten onze landsgrenzen geweest, want ik heb er hier weinig van gemerkt. En dat is jammer want Behind The Music is een dijk van een cd. …
Hoe heet dat ook al weer, als je een afkorting meerdere betekenissen toekent? Dit album heet in ieder geval WFTD-WFTD… Wie het weet mag het zeggen. Over de muziek dan maar: dit mag ik graag horen. enigszins valse synth-akkoorden op een redelijk stevige basis. Zoals Boards of Canada dat soms …
Oudere popmuzikanten gaan onopgemerkt dood of krijgen een kleine necrologie in een krant die een stukje over heeft op de kunstpagina. Maar dat lijkt me toch altijd minder sneu dan de popmuzikant die de ene na de andere, steeds weer iets beroerdere plaat aflevert, totdat er werkelijk geen platenlabel is …
Ik ben wel een beetje moe geworden van het lange wachten op de opvolger van Mother Earth (vier jaar oud al!). Dat krijg je als je door hele late successen in de rest van de wereld nagenoeg non-stop aan het touren bent geweest. Steeds maar weer werd het betrekken van …
Er was een moment in mijn leven dat ik dweepte met de overdosis pathetiek van Live. Tot en met The Secret Samadhi ongeveer. Het breekpunt lag rond het concert dat Live gaf in april van 1997 in Paradiso. Het kan geen toeval zijn dat ik sinds niet te lang daarna …
Als liefhebber van gerontorock ben ik gewend aan Grote Gitaristen. Mannen die er voortdurend op los soleren en die van kilometers herkenbaar zijn aan hun stijl. Inmiddels zijn solo’s klaarblijkelijk niet hip meer en is de betere hardrockgitarist alleen in Japan nog populair. Het zijn echter nog dezelfde heren als …
Stel he. Stel. Stel dat je de jaren tachtig alleen van horen zeggen kent. Of dat je nog net op het nippertje van de jaren tachtig geboren bent. Dan hoor je nu bands als Him, The Rasmus en wellicht ook Marilyn Manson donkere rockmuziek maken met een gothic randje, alsof …
Na een half nummertje Hermano (“Cowboys Suck”) krijg ik met moeite mijn mond weer dicht. Die is namelijk wagenwijd open gedonderd van verbazing. Mozeskriebel! Dit is John Garcia op zijn best, die hier de tent even flink op zijn kop zet! Inderdaad dé John Garcia van Kyuss, dé stonerrockband. w00t~! …
Het eerste waar ik aan moest denken bij het bekijken van deze cd was het album Déjà Vu van Crosby, Stills, Nash & Young. Een vergelijkbare foto, bijna dezelfde bruine kleur van de omranding en een lettertype dat ook de nodige overeenkomsten heeft. Vreemd, ik mag toch hopen dat een …
Stel. Je heet Irene Tremblay. Je komt uit Spanje en je ziet er niet geheel onaardig uit. Stel he? Dan neem je een gitaar en speel je wat liedjes. En wie heb je dan? Jewel! Kots! Braak! Maar goed. Stel nu eens dat dat niet zo is. Stel dat je …
Ronkende namen zijn het. Little Steven & The Disciples of Soul, The Plasmatics, The Ramones, Kiss, John Waite, Nona Hendrix. Overal speelde hij een riedeltje mee op zo’n beetje alle instrumenten die er bestaan, schreef her en der een nummertje of produceerde hun platen. Daarnaast nog de nodige soundtracks en …
Cd’s afspelen in de computer is meer een noodzakelijk kwaad dan wat anders. Laat maar door de kamer galmen die muziek. Meestal zijn die computerspeakers aardig brak. Nu maak ik hierop een uitzondering. Graveyard Mountain Home wil ik bij nader inzien best via mijn computer afspelen. In de bio van …
Bij de naam “Koninkrijk Kome” dacht Lenny Wolf vast aan zichzelf als koning. Een Cruijffiaans onbescheiden opstelling, zeg maar. Nou heb ik een zwak voor mensen die tegen de stroom in blijven doen wat ze willen doen, hoe absurd ook. Lenny Wolf is een perfect voorbeeld van zo iemand. In …
Joepie, ik mag weer eens een plaatje bespreken met titels als “The Blood of Angels” en “Beggars with Knives”! Bij wijze van voorzorgsmaatregel plug ik de koptelefoon maar alvast in, dit wordt vast geen gezellige muziek voor het hele gezin. En ja, mijn vooroordeel lijkt op het eerste gehoor bevestigd …
In de auto (pt.6) “Wist je dat Lisa Loeb wat heeft met de dochter van Frank Zappa?” “Is ze lesbisch, dat wist ik in ieder geval niet!” “Oh shit, ik bedoel natuurlijk de zoon van Zappa, Dweezil. Ze hebben zelfs samen een televisie show waarin ze koken en muziek maken …
Het elfje zat op een blad. Dat doen elfjes soms. Maar dit elfje had aspiraties. Dit elfje had geen zin om op een blaadje te blijven zitten. En dus ging ze op zoek naar Mamma Elf. “Mamma Elf, ik heb helemaal geen zin om de rest van mijn leven op …
Nick Drake is dood. Ik hoop niet dat je hier van opkijkt. Nick Drake is namelijk op 26 november alweer 30 jaar dood. Als je zijn platen en geschiedenis kent dan had hij geen leuk leven. James Yorkston leeft. Als ik zijn tweede plaat Just beyond the river hoor dan …
Hoewel ik al jaren een paar Tom Waits-cd’s had, ontdekte ik hem pas echt in 1999 bij Mule Variations. Een cd met een heel traditioneel geluid maar in instrumentatie en arrangementen meer dan ooit de grenzen verkennend. Groot was dan ook mijn vreugde toen er een concert in Carré werd …
Joepiedepoepie, wat een feest is dit weer, deze cd. Gooi een onsje Dub, een mespuntje Hip Hop, een kilootje Drum and Bass en 300 ml Hip Hop ongeveer een klein uurtje in je cd speler, en je zult smullen van de smakelijke klanken van Smith & Mighty. Voor de mensen …
Jemig, ik ben chagrijnig. En niet zo’n klein beetje ook. Ik schop tegen een berg blaadjes aan. Kutblaadjes, en het regent ook nog. Herfst is zo’n afknapper na een lekkere zomer. Oké, de paddestoelen zijn grappig en de herfstkleuren ook wel weer mooi. Ik zie het echter even niet. Ik …
Soms haat ik Nederland, maar soms is het ook allemachtig prachtig. Met de trein snel ik een willekeurige namiddag door het landschap; horizontale strepen lucht, land en bebouwing flitsen voorbij. Het kleurenpallet verandert voortdurend door de ondergaande zon. Het verhaal bij dit boeiende schouwspel wordt vandaag verteld door Tarentel. Een …
Elke week hoor ik stapels liedjes door mijn speakers brullen of fluisteren. En elke week zit daar weer de grootst mogelijke meuk tussen die de mensheid ooit tot zich nam. Elke week hoop ik maar weer dat ik die week iets ga horen dat blijft hangen. En dat gebeurt echt …
Wanneer de nood het hoogste is staan de echte mannen op. Begin jaren ’90 was schreeuwlelijk Sam McPheeters bijna persoonlijk verantwoordelijk voor de heropstanding van de West-Coast hardcorebeweging in de VS. Met zijn band Born Against werd stevig stelling genomen tegen alles wat maar een beetje richting de rechterkant van …
