Af en toe is stukjes schrijven helemaal niet leuk. Dan zit je eigenlijk liever bij een kampvuurtje buiten, binnen geeft zoveel rommel, terwijl een fles wijn rond gaat van lip tot lip en degene die wil neemt een trek van een joint die daarop volgt. En als daar dan iemand …
My First Sonny Weissmuller / Konkurrent Het gebeurt me niet vaak met een plaat, dat ik steeds weer terugspoel naar de eerste tracks gewoon omdat ze bloedmooi zijn. Nou bij Venus Flytraps’ tweede plaat Hoovering gebeurt het me bijna continu. De openingstrack “My Friends The Insects” dat naadloos overgaat in …
Meestal is het leven van een kleine platenmaatschappij niet even gemakkelijk. Ondanks het uitbrengen van diverse pareltjes van CDs, ondanks de beperkte budgetten, ondanks het harde werken. Nog steeds harder werken, nog immer kleine oplages, dito inkomsten en vooral credibility van de ‘kenner’. En van kenners alleen komt er niet …
Sea of Green is een Canadees powerrocktrio van de beste soort. Op Chemical Vacation is het drie kwartier lang behoorlijk van dik hout zaagt men planken. Gezegend met behoorlijker zangers, alhoewel er maar twee echt leadvocals doen, van wie de stemmen ergens liggen tussen wijlen Layne Staley en Scott Weiland …
Had even wat anders aan mijn hoofd dus….
Ik heb altijd een beetje ruzie met Enchant. Ook na talloze speelbeurten weet ik niet wat ik met die band aan moet. Da’s best raar. De productie van de nieuwe plaat Tug of War is subliem, de songs zijn zeer afwisselend en muzikaal steekt het, zeker als je wel wat …
Mensen die bij Killing Joke alleen denken aan “Love Like Blood” en uit een soort van vals jeugdsentiment hun nieuwe titelloze plaat gaan kopen zullen dit nog lang bezuren. Denk je bij Killing Joke ook aan “The Wait” van het debuutalbum, omdat je dat misschien kent van Metallica’s Garage Days …
De grap van Me First and the Gimme Gimmes is ondertussen aardig uit de hand gelopen. Wat ooit begon als tussendoortje om wat samen te spelen voor leden van No FX, No Use For A Name en Lagwagon is ondertussen een meer dan toffe band geworden. Krijgt u ook de …
Inside Out / Suburban Voordat ik ook maar één gedachte over de plaat had kunnen hebben lag er al een SMS-je in de bus van mijn mobiliele telefoon: “A MURDER OF CROWS VAN DEAD SOUL TRIBE IS WAANZINNIG GOED. MET EEN GROTE HANDREIKING NAAR PSYCHOTIC WALTZ =:->”. Hoezo devote fans! …
Naked Blues. Ik had geen betere titel kunnen verzinnen voor de plaat. Met zijn voeten in de zompige Mississippi-deltablues en op zijn hi-hat en basdrum en zijn handen op een gitaar met een smerig rauw geluid speelt The Legendary Tigerman (Paulo Furtado) kaal, naakt en gemeen alsof de duivel hem …
Hoe lief kunnen popliedjes klinken en kan het nog liever dan Ephemera op hun CDs die nu eindelijk allemaal verkrijgbaar zijn in Nederland door de distributie-deal die deze drie dames voor hun eigen label Ephemera-music gesloten hebben met Fountmusic. Vast niet veel liever dan op Air. Kietelend met zachtse eendendons …
Tips op mailinglijsten die elke muziekjunk leest. Wie heeft er geen last van die ‘spam’ en voelt zijn knip daardoor al weer kriebelen? Het ergste zijn natuurlijk meelezende muzikanten die ongevraagd hun eigen muziek de hemel in gaan prijzen. Tenzij ze gelijk hebben. Maar ja hoe kom je daar achter? …
Groot aan de andere kant van de plas, onbemind aan deze kant. Kort samengevat de carriere van John Mellencamp. Daar gaat Trouble No More ook niet veel verandering in brengen vrees ik. Wel ietwat onterecht. Want de plaat vol covers van bonte pluimage (van Wilson Picket tot Robert Johnson en …
Tot en met maandag 7 juli vertoef ik in Italie met de Tuindorp Stoempers om eens een paar echte grote heuvels te fietsen ipv al die kleine bulten in Nederland, Belgie en Luxemburg. Gewapend met een 28 en 24 achter en een 39 voor gaat mijn oude Batavus Cadex-2 het …
De ouwe lullen onder ons zullen er wel anders over denken, maar voor veel jongere symfo-liefhebbers was Spock’s Beard d� progband. Zeker op het podium speelden Neal Morse cs. de pannen van het dak. Toch was er bij het vorig jaar verschenen Snow wel wat gemopper te horen. Hoe briljant …
Robin Guthrie? Rings a Bell? Niet? Cocteau Twins vast wel! Nou Robin Guthrie is dus de man die de zes snaren bespeelde in de Cocteau Twins en het leeuwendeel van het songmateriaal schreef. Nadat de Cocteau Twins in 1997 een stille dood stierven startte Guthrie samen met ex-Mono zangeres Siobhan …
He! Die hadden we nog niet gehad. Het onbekende mixbroertje van Jim Morrisson en Mick Jagger over het sneaky gejatte orgeltje van “No More Heroes” van the Stranglers verpakt in een antiek garage beat! En dat natuurlijk allemaal uit Zweden. Elke keer weten die retro-rakkers toch weer wat nieuws te …
Een variant op een Parental Advisory-sticker op de cd van The Herb Spectacles helemaal niet misstaan. Koop je als liefhebber van de mooie pop-rockplaatjes die Excelsior uitbrengt blind The Incredible World Of…. dan kon je wel eens behoorlijk schrikken als je het schijfje in je CD-speler pleurt. Niets puntige gitaarsongs …
Eenzamer kan het bijna niet. Een man met zijn gitaar op een groot podium. Maar Luka Bloom is zeker niet eenzaam geweest in het Carré. De hele zaal gevuld met (te?) devote fans waarvan enkelen zelfs speciaal voor dit optreden overvlogen naar Amsterdam. Luisterend naar zijn eerste echte live-plaat vraag …
Bij NoCode zou je eerder denken aan een Pearl Jam-coverband dan aan een Zeeuws bandje dat het avontuur niet schuwt en zijn invloeden qua muziek haalt uit Tool en King Crimson en gezegend is met een goede zangeres. En maak van dat bandje maar piepjong bandje. Alleen gitarist Jelle is …
Universal D’r is maar één ding dat ik krijg van de ‘nieuwe’ Metallica: Hoofdpijn. En niet alleen pien in de koppe van al het gezeur rond het drankgebruik en opname van James Hetfield, het (terechte) opstappen van Jason Newsted. Vooral krijg ik een betonnen kop van de muziek op St. …
In ‘t Wild heeft een beetje hetzelfde probleem als wel meer Brabantse Nederlandstalige bands hebben: de zanger. Luc van Hoorn klinkt zo netjes en bijna lief door die zachtere g. Net als Abel het had in “Onderweg”, alleen dat ís ook een lief liedje. En onder lieve liedjes wil ik …
Voor mijn gevoel was er een duidelijk verschil tussen de Vic Chesnutt-albums van voor de Sweet Relief plaat Gravity of the Situation en na die tribute. Die van na dat tribute waren allemaal net iets minder goed dan die van daarvoor. Net alsof Chesnutt te veel onder de indruk was …
