´It´s only rock and roll, but I like it´. Dacht het wel. Ik bedoel maar, wat is er stoerder dan met je pasgeboren zoon op de bank naar muziek luisteren? Althans, hij maakt zich druk om zijn flesje, zijn vader luistert naar het Britse Palma Violets. Dit jonge viertal (bas, gitaar, drums, orgel en vocalen) kwam met hun album 180 voor in de NME-lezers tiplijst 2013. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en terecht want het resultaat mag er zijn. Muziek in de traditie van The Velvet Underground en The Libertines. Kekke nummers, eventueel om lekker op mee te springen (“Best Of Friends”), rauwe rammelende gitaren (“Johnny Bagga Donuts”) , flitsend orgeltje (“Step Up For The Cool Cats”), de gevoelige schoenstarende snaar (“Last Of The Summer Wine”) en verder gewoon simpel rock ´n´ roll zoals het bedoeld is. Criticasters zouden kunnen zeuren, dat er weinig vernieuwends aan is. Dat is helemaal waar, maar plaatjes die mij na één nummer al een goed humeur bezorgen, moet je koesteren. Onze zoon is er nog wat te jong voor, maar op de vrijdag zijn ze te bewonderen op London Calling. Doe er je voordeel mee.
mij=Rough Trade
4 reacties