Peggy Sue. Dat klinkt meer als een voluptueuze countryzangeres uit het zuiden van de Verenigde Staten, dan als een indiebandje uit het zuiden van Engeland. Beiden bestaan. Net als het overbekende liedje van Buddy Holly. Van de Engelse band is Acrobats de tweede cd. En je ontkomt er niet aan om bij het luisteren naar dit album te denken aan die Engelse indierock Queen PJ Harvey. En dat komt echt niet alleen doordat de band John Parish aangetrokken heeft voor de productie van Acrobats. Al zal dat zeker een steentje bijgedragen hebben bij het opruwen van het geluid ten opzichte van hun debuut. Het grilliger jasje, dat staat het drietal goed. Sterke troeven in het geheel is de samenzang tussen de vriendinnen Rosa Slade en Katy Beth Young. Dat geeft een opgefokte (bijna redneck-achtige) song als “D.U.M.B.O.” gelijk meerwaarde. Met één zangeres achter de microfoon lukt het overigens ook prima. Zo begint het album zinderend van spanning met “Cut My Teeth”, met duistere riffs en zompige lage partijen en een vreemd tempo. Pas in de refreinen ‘doen’ de dames het weer samen. Deze ijzersterke openingstrack zuigt je zo het album in. Een slimme zet. Daarna laat het drietal (drummer Olly Joyce is het derde wiel aan de wagen) horen van vele markten thuis te zijn. Met gemak huppen ze van lichtvoetig naar venijnig en grauw. Als het moet in een song. Zo geven ze je de kans om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken in de songs. Zo goed als PJ Harvey zijn ze nog niet, maar met Acrobats zet Peggy Sue zich wel definitief op de kaart.
mij=Wichita / PIAS
4 reacties