Twee jaar geleden was ik een paar dagen in Brighton. Ik vond het een heerlijke stad. Relaxed, een beetje alternatief en ook typisch Brits. Broer en zus Jack en Lily Wolter komen uit Brighton en vormen samen met nog twee vrienden de band Penelope Isles. Hun debuutalbum Until The Tide Creeps In voldoet aan alle criteria van de stad die ik net opnoemde. De twaalf songs op het album zou je kunnen omschrijven als dromerige Britse indiepop met een bite. Niet geheel toevallig dan dus dat kwaliteitslabel Bella Union de plaat uitbrengt. Opener “Chlorine” pakt al gelijk door een aanstekelijk gitaarriffje, evenals “Round” dat een lekker meezingbaar refrein heeft. De stem van Jack is niet alledaags en nèt niet vals maar past goed bij de indiesongs. In “Underwater Record Store”, “Leipzig” en “Looking For Me/Eyes Closed” neemt Lily de zang voor haar rekening en dan verandert Penelope Isles ineens door haar lieflijke stem in een dreampopbandje. Het wordt echter nergens te zoet door de fuzzgitaarpartijen. Die grillige gitaarlijntjes verraden de invloeden van Radioheads Johnny Greenwood, shoegaze en misschien ook wel wat van Jack White. In het ruim zeven minuten durende “Gnarbone” hoor ik een vleugje bevlogenheid a la Arcade Fire. Na het grillige “Cut Your Hair” wordt er in “Through The Garden” weer dromerig afgesloten door Lily. Until The Tide Creeps In is een lekkere plaat die indiepop, shoegaze, fuzz en dreampop samenvoegt met prima, melodieuze songs met fijne harmonieën. Leuk bandje, dat Penelope Isles!
Bella Union
File: Penelope Isles – Until The Tide Creeps In
File Under: Grillige lieflijkheid
File Facebook: [Penelope Isles op Facebook]
File Twitter: [Tweets van Penelope Isles]