Perverted – Hooghwater – Rudimentary Penny

Goede signalen zijn geen garantie voor een goede plaat. Dat blijkt maar weer bij de ep Spuma Lupi van Perverted. Na het zien van de hoes in combinatie met de bandnaam verwacht ik strakke industrial voorgeschoteld te krijgen. En dat Thin Lizzy’s “The Boys Are Back In Town” in de tracklisting staat krikt de verwachtingen nog wat verder op. Ai, ai, ai, zelden zo teleurgesteld in een cover. Celine Dion’s “You Shook Me All Night Long” is er heilig bij vergeleken. Deze cover van de Belgen blijkt namelijk een enorm lamme ska-uitvoering te zijn waarin echt niets van de broeierige spanning van het origineel in doorklinkt. Een band die al dik twintig jaar bestaat zou beter moeten weten. Na deze bezoedeling kan de rest alleen maar meevallen. Maar dat doet het helaas niet. Ik irriteer me aan de vocalen van 2M, de liedjes zijn een zooitje allegaar en blijven geen moment bij me hangen. Op één liedje na. Ik dacht dat het “Geiserland” heette, maar het kwam me al zo bekend voor. Na wat peinzen en googlen blijkt dat op de hoes de tracks “Geiserland” en “Nude As The News” in een andere volgorde op de cd staan dan op de hoes. De reden dat dit nummer mij bekend voor kwam is omdat het een cover van Cat Power‘s “Nude As The News“, maar ook deze cover haalt het niet bij het origineel.
Ook bij Hooghwater blijkt de hoes in combinatie met de bandnaam niet bepaald een goed beeld te geven van het gebodene. Met hun nette blousejes, spencers en tuba op de hoes verwacht ik eerder Daryll-Ann-achtige pop of misschien zelfs wel Blof-achtig, dan stampende rock met rauwe zang. Toch krijg je dit voorgeschoteld op deze debuut-cd van de Tilburgers Joseph Meurs (stem en gitaar), Chris Blankers (bas en gitaar) en Ries Doms (drum). Voorwaar geen straf om naar deze retestrakke band te luisteren. Daar staat drummer Doms met zijn verleden in The Spades en The Hydromatics natuurlijk ook al een tijdje om bekend. Met zijn drieën zetten ze op deze debuut-ep een geluid neer dat ergens in de Bermuda Driehoek Queens of The Stone Age, Masters of Reality, Screaming Trees een plek vindt, zonder daarin te verdwijnen door nog wat psychedelische kruiderijen toe te voegen.
Bij het zien van de tracklisting van Rudimentary Peni‘s No More Pain zou je kunnen verwachten een heel album voor je kiezen te krijgen. Er staan immers tien tracks op No More Pain. Ook hier klopt geen pest van. Rudimentary Peni is namelijk een groepje Engelse anarchistische punks. Dat deze ep toch nog bijna twintig minuten duurt komt doordat het afsluitende “Pachelbel’s Canon In E” maar liefst ruim vier minuten duurt. Van de andere negen zijn er maar twee een fractie langer dan twee minuten. Ik had nog nooit van de band gehoord, maar ze blijken al sinds begin jaren tachtig te bestaan. Minnetje voor mij. Rudimentary Peni klinkt in ieder geval niet als een band die al jaren meedraait. En dat is in dit geval een pluspunt wat mij betreft. Misschien komt het wel doordat dit hun eerste release is sinds 2004. Wat gelijk opvalt aan deze EP is het smerige gitaargeluid. Verwacht overigens geen razendsnelle punk (al komt bijvoorbeeld “Doodle Bug Baby” wel in de buurt hiervan) op No More Pain, maar wel punk die iets mysterieus over zich heen heeft.

mij=My First Sonny Weismuller Recordings / Konkurrent & Hooghwater / Suburban & Southern / Konkurrent