Als elk Engels tutje ouwe soul mag recyclen, dan is het goed nieuws dat er snotapen zijn als Pete Molinari die hetzelfde doen, maar dan met nog iets oudere rock ‘n’ roll. En blues. En country. Een snerpende stem en een fel hakkende Telecaster lijkt zwaar te leunen op de late jaren vijftig en vroege jaren zestig (‘It Came Out of the Wilderness’), maar daar denkt de op de hoes van zijn tweede plaat wel erg serieus kijkende Molinari anders over. Even gemakkelijk pakt hij de akoestische gitaar erbij en speelt een mooi uitgesponnen bluesje waarvoor hij ook nog eens een mondharmonica omhangt (‘Oh So Lonesome For You’). Bang voor larmoyante, bijna over de top liedjes is Pete Molinari niet (de klassieke countryblues van ‘One Stolen Moment’), maar in zijn stijl en met zijn stemgeluid kan dat. Zoals het eigenlijk bizar is dat de zwarte soul in Engeland een prachtige nieuwe basis vond, is het idioot dat er een schril Brits manneke voor nodig is om semi-akoestische rock ‘n’ roll, blues en country weer hip te doen klinken. Chatham als bakermat van de wedergeboorte van dit soort oude muziek: de wereld is niet meer zoals ‘ie was. Pete Molinari is duidelijk niet van deze tijd en daarom zo hip als maar zijn kan.
mij=Damaged Goods / Konkurrent