Pete Yorns’ debuut musicforthemorningafter scoorde in 2001 op een schaal van 1 tot 10 toch wel een dikke 9. Altijd lastig om dat nog te overtreffen, een 10 wordt immers niet zo vaak uitgedeeld. Eigenlijk kon Yorn dus niet veel anders dan teleurstellen met Day I Forgot, en helaas is dat ook zo. Alleen in de wat rustiger nummers haalt Yorn af en toe de klasse van musicforthemorningafter. In zijn geheel is Day I Forgot een stuk meer rock georiënteerd, waardoor Yorn gaat klinken als een soort folkie Eddie Vedder (luister maar eens naar “Burrito”). Het zou me niet verbazen dat het rockgeluid komt door het vele toeren dat Yorn de afgelopen twee jaar gedaan heeft, maar de grotere hoeveelheid elektrische gitaar en minder mondharmonica trekt dit album uit balans en dat is toch wel jammer. De gepassioneerde rauwe schoonheid is vervangen door een meer geproduceerd geluid. Vervelend is dat de plaat niet slecht is, Day I Forgot blijft best overeind tussen de platen die al uit gekomen zijn dit jaar, maar scoort ten opzichte van musicforthemorningafter slechts een mager zesje, waar je gehoopt had dat, gezien het talent dat Yorn zonder twijfel heeft, er minimaal weer een negen uit de bus zou rollen. Of meer….
File: Pete Yorn – Day I Forgot
File Under: Een mager zesje