Een team is zo goed als zijn zwakste schakel. Nou, over zijn team kan Peter Walker niet echt klagen. Het lijkt wel het sterrenteam van Real Madrid. Voor de plaatsen van in de as van zijn team heeft hij Jay Bennett (Wilco), Joey Waronker (REM) en Justis Meldal-Johnsen (Beck) aangetrokken. Peter Walker zelf is de spits. Maar Ronaldo – afgelopen weekend was het nog weer eens goed te zien – is niet meer wat hij geweest is. Een beetje dikkig is hij geworden. Hij scoort nog wel, maar speelt lang niet meer zo overtuigend en overdonderend als in zijn goede jaren. Of Peter Walker, met af en toe het klagende van Billy Corgan in zijn stem, zelf ooit beter in topvorm was weet ik niet. Het is voor het eerst dat ik van hem hoor namelijk. Hij heeft talent, dat wel, maar steekt een beetje flets af bij zijn sterrencollectief. Als Walker in zijn eentje hoog staat te houden in “Different Kind Of Romance” lukt het prima, zodra hij de ballen aangespeeld krijgt door het midden of vanaf de vleugels, maait hij nog wel eens een beetje onbeholpen over de bal heen. Misschien dat hij ooit net zo grillig en goed zal worden als zijn grote voorbeeld Neil Young. Ik gun hem wel een kans in een tweede ronde. Nu is zijn spel vooral voorspelbaar en zijn liedjes in zekere zin ook. Als hij wat meer op zijn intuïtie zou spelen, zoals in het dreigende “Neighbour” dan had Landed hem wel in de etalage gezet bij de echt grote clubs. Nu moet Walker nog verder rijpen in het tweede.
mij=Cooking Vinyl / Bertus