Philco Fiction – Take It Personal

Ik mag als de timing en mijn fysieke staat het toestaat in de donderdagnacht altijd graag luisteren naar Beneath The Surface, de online radioshow van Bella Union-labelbaas Simon Raymonde. Fijne smaak heeft de beste man. Hij neemt tijdens de uitzending zelf altijd actief deel aan de bijbehorende, oergezellige oldskool chatbox (gemiddeld aantal bezoekers: slechts vijftien man). Simon weet menigeen telkens weer te verrassen met zijn uiteenlopende keuzes en kersverse ontdekkingen. Voorlopig is het mooiste onbekende pareltje waar hij dit jaar mee op de proppen kwam het wonderschone “Finally” van het Noorse trio Philco Fiction. Ik was meteen verkocht. Hoe te omschrijven? ‘Throw Lykke Li, The Knife, The XX and Regina Spektor in a blender’, las ik ergens. Vond ik een beetje te algemeen, maar het zit wel in die richting. Vooral de prachtige diepe-fjorden-met-mistflarden-melancholie in de stem van zangeres Turid Solberg mag niet onvermeld blijven. “Help” was de tweede single die ik hoorde en die ging wat meer richting The Knife, maar deed vooral naar nog meer smaken. Album Take It Personal toont aan dat die twee nummers goede voorbodes waren. Mocht u een voor de hand liggende naam in dit stukje gemist hebben dan is dat uiteraard Björk. En als ik naar Philco Fiction luister dan weet ik wat ik tegenwoordig bij haar mis: de ongeforceerde en ongebreidelde componeer-zucht de ze had ten tijde van Homogenic en Vespertine. Ook hier wordt vrolijk genre-gehopt, van dansbare pop tot gritty jazz en filmsoundtracks, zonder dat het in een onsamenhangend ratjetoe verzandt. Mijn dank gaat uit naar meneer Raymonde. Misschien moest hij ze maar eens proberen te strikken voor zijn eigen label? Ze zouden er zeer zeker niet op misstaan.

mij=Import / Brilliance