Piepschuim – Ergernis

Over het algemeen vind ik Nederlandstalige (pop)muziek vervelend. Sommige teksten klinken in het Nederlands zo suf, terwijl ze in het Engels wel te pruimen zijn. Bepaalde artiesten doen het er ook om. Hoe meer geneuzel hoe meer liefhebbers. Ik vind niet alles stom, hoor. Ik vind Blof leuk, maar Acda & de Munnik vind ik een kwelling en aan Volumia vind ik echt te erg en over Marco B zal ik maar niks zeggen. Piepschuim is mijn nieuwe huiswerk en vol verwachting klopt mijn hart. De cd heet Ergernis en dat klinkt veelbelovend. En jawel – je zult het altijd zien – ik vermaak me kostelijk, zelfs wanneer er tweestemmig gezongen wordt! De teksten zijn erg grappig. Het is geen cabaret wat A & M trachten te doen, maar geestige verhaaltjes. Waar je naar wil blijven luisteren om te weten hoe het afloopt. De zanger irriteert me niet en ik vind het gezellig dat ze met veel verschillende instrumenten aan het knutselen zijn. Ik speel zelf geen instrument, dus ik ben snel onder de indruk wanneer mensen van alles oppakken en er een zuivere toon uit weten te knallen. Verwacht overigens geen heftige gitaarmomenten en hard geschreeuw van Piepschuim. Mij doet het hier en daar aan Krang denken, die heb ik vaak live gezien en daar was niks mis mee. Ik ben benieuwd hoe Piepschuim het er live vanaf brengt. Ik denk dat het dolle pret is.

mij=Marista Music Company