Eigenlijk is het er nooit van gekomen om serieus naar een release van Pitchtuner te luisteren. Het Japans/Duitse duo, Miki Yoshimura en Johannes Marx, timmeren al zo’n vijftien jaar aan de weg. In een tijd dat ik nog bandjes boekte, kreeg ik ze ooit aangeboden, maar er was geen ruimte, een andere zaal in de buurt boekte ze, en de – naar ik meen zelfgebrande – promo slingerde lang door mijn huis tot deze zoek raakte. En zo maakte ik geen kennis met Pitchtuner. Tot ik alhier een promo toegestuurd kreeg van hun vierde album Ready To Go. Pitchtuner blijkt een broertje te zijn van Pet Shop Boys: synthesizers, gitaartjes, drums en zangpartijen die enigszins door de machine gehaald zijn. Kenmerkend is dat er een lekkere positieve drive in zit om je in de goede stemming te brengen. Pitchtuner is niet zo briljant als hun eerder genoemde broertje, maar is op zich prima te verteren. Je krijgt wel een beetje het gevoel dat je het allemaal al wel eens eerder gehoord hebt en de sound doet wat gedateerd aan. Neemt niet weg dat nummers als “Our Own Way”, “Unity Wings” met geleende Beatlesstukjes en “Another Fiction” geen vervelende nummers zijn. Een heel album is mij echter wat teveel van het goede. Bovendien hadden enkele zwakkere broeders, zoals “And No One Saw This Coming” en “Anniversary Song” achterwege mogen blijven. Maar ja, ik heb na al die jaren eindelijk naar een release van Pitchtuner geluisterd.
mij=TCBYML