Als kind van de jaren tachtig, zouden mijn muzikale voorkeuren eigenlijk bij muziek uit die tijd moeten liggen. Er is destijds echter veel langs mij heengegaan. Een van de artiesten die ik wel meekreeg was Anne Clarke. Wat had ik een hekel aan haar muziek en vooral haar praatzingen. Mijn reisgenoten naar het eerste festival (Pinkpop 1985) dat ik ooit bezocht, hadden hier maling aan. De hele heenweg werd haar muziek hard gedraaid. Later zijn Anne en ik wat meer tot elkaar gekomen, al was er nooit echte liefde. Gelukkig maar dat de verstandhouding verbeterd is, want bij de songs op de debuutplaat van het Engelse Plug moet ik ongelooflijk veel aan haar denken. Dit komt aan de ene kant door het zingen en aan de andere kant door de muziek. Achter Plug zitten Sian Dorrer (vocalen en drums) en Georgie Nettell (vocalen, bas en typische jaren tachtig-keyboards). Plug beheerst hetzelfde kunstje als Clarke, namelijk het opzwepen van de sfeer met minimale muzikale begeleiding. Een kunstje dat het andere duo The Ting Tings ook beheerst. Ook daar moet ik wat aan denken. Plug is best even grappig, maar na een tijdje gaat het mij vervelen. Het is eerder en beter gedaan, al moet ik wel weer glimlachen om “Day Tripper”. Zo hebben McCartney en Lennon het vast niet bedoeld.
mij=Upset! The Rhythm / Konkurrent
Oh Ewie, wat ben ik blij, eindelijk na 25 jaar een medestander, bijna iedereen die ik toen kende vond de holle discowave met dat quasi-poëtische geneuzel van miss Clarke helemaal de bom! Ik heb het nooit begrepen, dacht altijd dat het aan mij lag….
“Through these city nightmares you’d walk with me
And we talk of it with idealistic assurance
That it wouldn’t tear us apart.”
Ja, de groeten….
Oh Ewie, wat ben ik blij, eindelijk na 25 jaar een medestander, bijna iedereen die ik toen kende vond de holle discowave met dat quasi-poëtische geneuzel van miss Clarke helemaal de bom! Ik heb het nooit begrepen, dacht altijd dat het aan mij lag….
“Through these city nightmares you’d walk with me
And we talk of it with idealistic assurance
That it wouldn’t tear us apart.”
Ja, de groeten….
Tuurlijk ligt dat niet aan jou. Fijn om te horen dat het na 25 jaar toch nog goed komt. 🙂