Voor een speciale Oudejaarsshow in 2013 pakten Les Claypool c.s. de soundtrack van Willy Wonka & The Chocolate Factory aan. De Gene Wilderfilm uit 1970, niet de volgens Claypool weinig geslaagde remake van Tim Burton uit 2005. Die show beviel dermate goed dat Primus (weer in de succesbezetting met zowel drummer Tim Alexander als gitarist Larry Lalonde) er een tournee van maakte en net voor het begin daarvan een album uitbracht. Op paars vinyl, op vijf exemplaren na, die goudkleurig waren en een Golden Ticket bevatten voor levenslange toegang tot Primusconcerten. Maar de soundtrack van een kinderfilm naspelen (of beter gezegd een combinatie van tracks uit de film en van de officiële soundtrack), is dat nou wel verstandig? Nou, de songs zijn stevig verPrimust. Er zouden maar weinig bands wegkomen met zo’n project, maar juist het basspel van Claypool en diens rare stemmetjes zijn in staat de verbinding te maken zonder Primus of de originele songs tekort te doen. Het Fungi Ensemble uit de titel slaat op vibrafonist Mike Dillon en cellist Sam Bass, beiden uit Claypools soloband, die ook geregeld hun steentje bijdragen. In de basis gewoon erg goede songs als “Candy Man”, “Golden Ticket” en zelfs de Oompa Loompa-songs (vier stuks) krijgen zo een zwaar Primusstempel zonder dat het helemaal losgezongen raakt van de originelen. Ik denk dat er maar weinig muzikanten zijn die dat voor elkaar zouden krijgen zonder óf hun eigen stijl, óf de originelen geweld aan te doen. ‘This project is dedicated to the wondrous talent of Gene Wilder’ staat er op de hoes. Dan draag ik deze recensie op aan het unieke talent van Les Claypool.
mij=ATO/Pias