Het probleem met het bespreken van cd’s met wereldmuziek is dat mij daarbij altijd het akelige gevoel bekruipt dat ik verstand moet hebben van de muziek die ik hoor, of op zijn minst moet weten hoe ik deze muziek in topografisch of historisch verband moet plaatsen. Radiokijada maakt het me extra moeilijk door Peruaanse én Afrikaanse invloeden te gebruiken voor Nuevos Sonidos Afro Peruanos. Van beide muzikale invloeden weet ik weinig. En daar sta je dan als recensent. Ben je dan meteen gediskwalificeerd? Welnee, denk ik moedig. Want ik hoor zonder die kennis ook wel wat er mooi is aan deze muziek. Stuwende ritmes worden prachtig en lichtvoetig met gitaar ingekleurd, en hier en daar van zang voorzien. Hier en daar? Niet overal dan? Nee, helaas niet, ruim de helft van de muziek bestaat uit gesproken woord over eerdergenoemde ritmiek, en eerlijk gezegd kon ik daar niet zo van genieten. Maar die zangeres… prachtig! Helaas blijft er dan op zijn best een ep-tje over om van te genieten. Heeft u daar geen probleem mee, dan raad ik u deze vreemde verzamelbak van ritme, tekst en melodie van harte aan. Bent u op zoek naar een optimale verhouding tussen kwantiteit en prijs, dan kijkt u beter een andere kant op.
mij=Wrasse Records