Ze noemen zichzelf een punkband, Radkey, maar met hetzelfde gemak zou je het garagerock kunnen noemen. Drie broers uit Missouri komen met de EP Devil Fruit. Vier nummers, net geen kwartier, met een behoorlijke retrosound. Opener “Romance Dawn” geeft al aan wat je kunt verwachten: één riff, één zanglijn en dat op verschillende snelheden ten gehore gebracht. Het begint lekker, maar uiteindelijk blijkt het nogal weinig om het lijf te hebben qua compositie, en dat geldt ook voor de andere drie nummers. Erg onpunks zijn de koortjes, maar wat mij betreft mogen die wel blijven. Zoals gezegd is het na een kwartiertje raggen alweer voorbij. Nou was het best lekker, maar ik vraag me wel af hoeveel langer het nog leuk gebleven zou zijn. Ze hebben goed geluisterd naar allerlei Britse bandjes uit de punktijd en dat vertaald naar een Ramonesachtige simpliciteit. Aardig, maar eerder gedaan en toch ook wel een stukkie beter.
Een tandje steviger, of zelfs een paar tandjes, is de metalcore van Vanna. Metalcore is eigenlijk niet mijn afdeling en schreeuwzang ook niet. Dat ik The Few And Far Between toch met plezier beluisterd heb zegt dan al iets. Vanna, uit Boston, is dan ook niet zomaar een band. In 2012 waren ze onderdeel van de Warped Tour. Na twee albums op Epitaph is dit alweer hun tweede album bij Artery. De afgelopen jaren hebben ze heel wat personeelswisselingen ondergaan, maar de laatste incarnatie laat op The Few And Far Between horen prima ingespeeld te zijn. Retestrak komt de energie uit m’n speakers blazen. En gelukkig is het een album van een half uurtje, dat helpt ook. Zestig minuten van dit beukwerk zou ongetwijfeld een forse overdosis blijken. Het titelnummer begint nog mid-tempo, maar daarna gaat het gas erop. Dankzij strak spel en een niet te ingewikkelde productie komen de individuele instrumenten goed uit de verf, terwijl de songs voorop blijven staan. Vanna heeft een schreeuwzanger (Davey Muise) die de meeste vocalen voor zijn rekening neemt en een cleane zanger (de nieuwe leadgitarist Joel Pastuszak) die soms de leadvocalen en vaak de koortjes voor zijn rekening neemt. Verfijnd wordt het nergens, maar liefhebbers van moshpits zullen zich prima vermaken. Vanna is ongenadig strak beuken. Zelfs voor een prognerd met hardrock- en metalroots is dat soms lekker.
mij=Vanna: Artery; Radkey: Little Man / Suburban
4 reacties