Rammstein – Rosenrot

Als ik mij niet vergis is de kust nu dan eindelijk veilig. Ik kan de gordijnen open doen en mijn versterker ongegeneerd een streepje of wat hoger draaien. Het ging niet van een leien dakje en waarschijnlijk is nog steeds niet iedereen er volledig van overtuigd, maar ik durf er nu helemaal voor uit te komen dat ik naar Rammstein luister. Ik schaam me niet meer voor teksten die misschien in het verkeerde keelgat kunnen schieten of poses die niet door een ieder gewaardeerd worden, want alles is vanaf nu zonneklaar. Als er nu nog steeds mensen zijn die de duistere toespelingen serieus zien en aanstoot nemen aan de geforceerde vuilbekkerij of nazistische toespelingen zijn dat wel hele grote dommeriken. Op Rosenrot is er namelijk geen dreiging meer, het metalgordijn is gevallen en alles is zo klaar als een klontje. Je zou kunnen zeggen dat de magie spoorloos is en de verrassing eraf maar dat vind ik een veel te negatieve benadering. Rammstein is eenvoudigweg geëvolueerd in een echte popband met harde gitaren. Zelfs de onmisbare ballade – mét gastzangeres – is aanwezig en er wordt potverdorie zelfs hier en daar in het engels gezongen. En weet je wat het ergste is? Ik vind het geen enkel probleem en zing uit volle borst mee! Want je kunt Rammstein toch niet gaan verwijten dat ze de makkelijke weg hebben gekozen en alles doen voor de commercie? Pfffff, het idéé alleen al.

mij=Universal