Reign Of The Architect – Rise/Arrayan Path – IV:Stigmata

Een paar jaar geleden verscheen een magistrale cd van de Israelische progmetalband Amaseffer, Slaves For Life. Tot op de dag van vandaag een van mijn favoriete cd’s. Deel een van een trilogie, zo werd aangekondigd, maar behalve een titel voor deel twee, The Lion’s Den, bleef het daarna akelig stil. Wel bleek gitarist Yuval Kramer bezig met een ander project, Reign Of The Architect. Weer een conceptalbum, weer met diverse mannelijke en vrouwelijke vocalisten – inclusief grunts -, onder wie de voor mij onbekende zangers Tom Gefen en Davidavi Dolev, maar bijvoorbeeld ook Jeff Scott Soto. Er zijn in de rij bijdragende artiesten nog twee bekende namen te ontdekken: Mike LePond, bassist van Symphony X en Affector en onze eigen Joost Van den Broek (ex-After Forever). Rise doet in sfeer en uitwerking sterk aan Ayreon denken, met daarnaast in iets mindere mate dan bij Slaves For Life Arabische klanken. Het niveau van Slaves For Life haalt het niet helemaal – zanger Mats Levén was op dat album magnifiek – maar dat is een album dat sowieso lastig te evenaren zou zijn. Tegelijkertijd is het heerlijk om weer het strakke en toch verfijnde gitaarwerk van Kramer te horen, een fraai opgebouwde muzikale verhaallijn en weer een productie om door een ringetje te halen. Rise is zo’n plaat waarop lieflijk en snoeihard in elkaar overvloeien en elkaar versterken. De sfeer druipt ervanaf. Tegelijkertijd is het daardoor lastig favoriete tracks aan te wijzen. Juist de wisselwerking geeft het geheel nog iets extra’s. Rise verdient het hoge ogen te gooien.
Toen ik de cd van Reign Of The Architect bestelde en meteen even meldde dat ik ‘m ook zou recenseren, kreeg ik een enthousiast mailtje terug dat ze me nog wat dingen meer hadden gestuurd. Aan alles kon ik merken dat ik bij Pitch Black Records te maken had met muziekliefhebbers die niet konden wachten om al het moois met de wereld te delen. Ik kreeg onder andere de nieuwe Arrayan Path toegestuurd, IV: Stigmata. De muziek van deze Cyprioten is nogal wat anders dan die van Reign Of The Architect. Het is van-dik-hout-zaagt-men-planken-powermetal, goed geproduceerd en uitgevoerd – met name zanger Nicholas Leptos is een prima galmer -, maar op het randje van kitsch. Of erover. Soms heb je eerder het idee naar een Eurovisie-inzending te luisteren dan naar ruige rockers. Compositorisch vergelijkbaar met Tony Iommi’s inzending voor Armeniëe dit jaar: X-Factor-heavy, met de subtiliteit van een loden deur. Neem bijvoorbeeld “Midnight and the First-born Massacre”, “Judas Iscariot” en “Cursed Canaan”. De uitvoering klopt helemaal, maar het is fantasieloos en het zijn vooral popdeuntjes vermomd als metaltrack. De bonusdownload “Charming Paranoia” (met operazang!) is dan weer zo vreselijk over the top dat het weer lollig wordt. Misschien dat liefhebbers van Delain en aanverwanten nog iets met dit album kunnen, maar ik pas…

mij=Pitch Black Records