Het zal niet vaak gebeuren dat een band nog een plaat uitbrengt nadat ze uit elkaar gegaan zijn. Meestal wordt het uiteengaan groots aangekondigd, om er nog een afscheidstournee tegenaan te gooien. Maar in de verklaring van Revolution Renaissance-opperhoofd en enig permanent lid Timo Tolkki (ex-Stratovarius) van eind juli wordt al duidelijk waarom dat hier niet het geval is. Een van de redenen die hij aanvoert is het gebrek aan belangstelling vanuit promotors en zonder shows heb je geen afscheidstournee. Dat mag toch redelijk opmerkelijk heten als je bedenkt dat Finland de metal doorgaans goed gezind is. Wat mij betreft is Trinity wel een deel van de verklaring: ze zijn zo origineel als een toreador met een rode lap. Tolkki is een prima gitarist, maar zijn songs laten zwaar te wensen over. Het is formulemetal van het zuiverste water. Een enkele keer is het nog enigszins te pruimen (“The World Doesn´t Get To Me”), maar meestal zijn het voorspelbare songs met een weinig gevarieerde sirene als zanger (Gus Monsanto, duidelijk beter op zijn plek in een ander genre). En van platen als deze worden er nou net al heel veel gemaakt. Té veel. Kortom, bepaald niet revolutionair en laat die wedergeboorte ook maar zitten.
mij=Napalm / Hardlife / Rough Trade
2 reacties