Richard Buckner is een muzikale held. Alleen weten dat te weinig mensen en dat betekent dat het leven als muzikant geen vetpot is. Elke twee jaar is er braaf een nieuwe plaat in de alt.country/singer-songwriterhoek en daarmee een nieuwe kans om bij de beweging aan te sluiten. We moesten dit keer echter vijf jaar wachten op een opvolger. Opnames werden gestolen, opnameapparatuur ging stuk en bovendien was hij verdachte in een moordzaak. Hij bleek overigens onschuldig. Nu Our Blood toch voor ons ligt kunnen we tevreden zijn. Het wachten heeft geloond. De negen liedjes (en drie bonustracks voor ons Europeanen) zijn donker van kleur en kruipen langzaam onder je huid. Het zijn de uitgesponnen orgelpartijen, het subtiele gitaargeluid, maar het is vooral de praatzingende stem van Buckner die me, heel voorzichtig, beet pakt. Our Blood is al een klein halfjaar uit en zal wederom niet de doorbraakplaat zijn. Hoe mooi de liedjes van Buckner ook zijn. Het blijft meer typische albummuziek dan losse singles die extra aandacht kunnen vragen. Ik zal er niet over zeuren. Our Blood is een aanrader, maar is alleen met zijn dertig minuten wat aan de korte kant. Een prima reden om hier nog maar eens een oudje van hem uit de kast te pakken.
mij=Decor / Bertus
4 reacties