Richard Walters is een sympathieke Brit die met zijn Amerikaanse vriendin in Parijs woont. Na een behoorlijk heftig leven dat gekenmerkt werd door zijn epilepsie en depressies lijkt de man zijn geluk gevonden te hebben in de lichtstad. Pacing is de opvolger van zijn debuut The Animal uit 2009, al werden de meeste nummers voor het album al enkele jaren eerder geschreven. Hij werkte voor Pacing samen met ex-Suede Bernard Butler die het de afgelopen jaren een beetje druk kreeg door zijn werk met Duffy. Maar de nummers lagen nog op de plank in huize Walters dus zijn nu alsnog opgenomen door de heren. Opener “When You’re Young” is illustratief voor de rest van het album. Op zich een prima nummer, maar het bevat niets dat echt blijft hangen of onderscheidend is. Walters herhaalt het refrein net iets te vaak en het nummer heeft een vreemde, plotselinge fade-out. Alsof iemand achter de knoppen besloot dat het eigenlijk wel welletjes was met het nummer. Eigenlijk is Walters een redelijk traditionele singer-songwriter, maar op Pacing haalt hij een flinke batterij elektronica uit de kast. Dit maakt het geheel weliswaar iets levendiger, maar toch ontbreekt er oorspronkelijkheid. Het geluid is te groot en te glad voor de persoonlijke onderwerpen die Walters aanhaalt op Pacing. Liefhebbers van Keane kunnen het album wellicht nog wel waarderen, maar verder zal Pacing weinig indruk achterlaten.
mij=Kartel / Munich
2 reacties