Wat deze twee jazzplaten met elkaar bindt is dat ze gemaakt is door een groot aantal muzikanten, veertien in geval van de Ricky-Tick Big Band. Deze herbergt alle kanonnen van het altijd bijzonder stijlvol vormgegeven Finse platenlabel, van Timo Lassy tot Jukka Eskola dus. De muziek is geschreven door Valtteri Pöyhönen, drijvende kracht van achtervolgingsjazzcombo Dalindèo. Deze plaat heeft daar weinig mee van doen, de stukken zijn geschreven als afstudeerproject voor de prestigieuze Sibelius academie en laten vooral de glorietijden van de big bands van Duke Ellington en Count Basie herleven. Muziek waar je opa nog pijp op gerookt heeft, maar je moet wel van verdraaid stramme huize komen om met zoveel toeters je vingergeknip te onderdrukken. Het ronkende Easily Flammable en het gelatinificeerde Babel zijn de beste nummers van deze jazz-voor-alle-leeftijdenplaat.
Aan het tweede album van het Nederlandse Sinas, dat ‘global dancefloor music’ maakt, hebben tien heren meegewerkt. Daaronder blazers en percussionisten die al eerder lof kregen voor hun werk met onder meer New Cool Collective, Zuco 103 en met hun eigen bandje (Rob van de Wouw). Saxofonist Wouter Schueler is het aandrijfwiel van Sinas, die dit keer wat meer elektronica heeft toegelaten. Wat “Sweet Home Planet Earth” laat aanvoelen als een ruimtewandeling van de eerste Afrikaanse astronaut. Verderop komen nog wat balkan-invloeden, soul, funk, dub en wat al niet meer voorbij zeilen. Hard schudden hoeft niet, dit bruist ook zo wel je oorschelpen in.
mij=Ricky-Tick & Sinas Records
2 reacties