Ooit woonde ik een jaar of vijf in Kampen. Er waren daar toen 33 kerken, als ik het goed heb. Niet een van die kerken heb ik ooit van binnen gezien, maar opvallend genoeg heb ik het orgel uit de plaatselijke Bovenkerk nu zelfs op cd. Riders Of The Universe heet de band, ze zijn afkomstig uit de Noordoostpolder en Amen Road is hun eigen beheer-debuut-cd, verpakt in een fantastisch verzorgd digipack. Maar echt, als je me had verteld dat het een gevierde Engelse band met hun twintigste cd was geweest, had ik het zo geloofd. Nou ja, een licht accent hier en daar verraadt ze, maar dat stoort niet. Riders Of The Universe is een bont zevenkoppig gezelschap, onder wie Bob Crébas, de man die Marktplaats.nl verkocht aan eBay. Samen met toetsenist Robert Wardenier produceerde hij Amen Road. De heren zijn liefhebbers van seventiesrock, dat kan de grootste muzieknitwit nog niet ontgaan. Opener “We Are The Riders, Pt. I & II” start met een sfeervol Floydiaans intro om halverwege om te slaan in een lekkere rocker met mooie koortjes. De zang wordt over verschillende bandleden verdeeld. Niet iedereen heeft een enorm bereik, maar de eigen grenzen worden zorgvuldig bewaakt zodat het prima blijft klinken. Op “Summarized” klinkt de zang plots alsof Layne Staley (Alice In Chains) even een wederopstanding heeft meegemaakt. Naast meer traditionele rockinstrumenten zijn ook instrumenten als eufonium (tenortuba), flügelhorn en bouzouki te horen. En in de afsluiter het kerkorgel uit de Bovenkerk uiteraard. Voor alles blijft het echter een plaat waar de liefde voor de jaren zeventig uit de enen en nullen op deze cd spat. Het is eerst en vooral een rockplaat met veel vlammend gitaar- en toetsenwerk, met vervolgens een enorme lading fraaie details zonder één moment overdadig te worden. Amen Road heeft een paar luisterbeurten nodig, maar wordt dan steeds indrukwekkender.
mij=Eigen beheer