Provogue
De Canadese Rik Emmett herbergt George Thorogood én Steve Vai in zich. Yep, Emmett is een broekie van een meestergitarist die zich buigt over de genres van de rock, country en hardboogie, met hier en daar een intro dat hij uit de hardrock heeft gepikt. Da’s niet erg want Emmett’s vocalen lijken qua timbre op die van Jon Bon Jovi waarmee hij registers opentrekt die Bon Jovi al veel te lang heeft laten liggen. Ik noem maar een Human Race als voorbeeld. Net zo gemakkelijk klinkt hij als Graham Nash, inclusief cheesy ballads waar Amerikanen zo dol op zijn. REO Speedwagon kan wel inpakken. Emmett speelt met het publiek van zijn buurland. Hij speelt wat Amerikanen vreten. Dat hij zich daarbij binnen een paar jaar in de kijker speelt bij de organisatie van de Grammy’s, dat is dus zijn strategie. Rik Emmett heeft de virtuositeit in huis, is technisch enorm onderlegd en weet hoe stroperig zijn songs moeten worden uitgeserveerd. Tel erbij op dat hij slim genoeg is om Alex Lifeson van Rush, James LaBrie van Dream Theater en ex-Triumphleden Gil Moore en Mike Levine uit te nodigen voor hun bijdrage en er is niemand in het grote genootschap van de MOR die Emmett geen warm hart toedraagt. Slim? Ja, en ook behoorlijk cheesy, maar dat kan net zo goed gezien worden als Canadese humor.
File: Rik Emmett & RESolution9 – RES 9
File Under: Canadese virtuoos steekt de draak met Amerikaanse muziek