Ondanks de aanwezigheid van gitaarbeul Tony MacAlpine en drummer Virgil Donati was ik niet zo erg onder de indruk van Lapse Of Reality, het laatste Ring Of Fire-studio-album uit 2004. Tien jaar later is daar het volgende levensteken van de band, Battle Of Leningrad. Met nog steeds zanger Mark Boals, Tony MacAlpine en toetsenist Vitalij Kuprij, maar nu aangevuld met bassist Timo Tolkki (ex-Stratovarious) en drummer Jami Huovinen. Met “Mother Russia” gaat het lekker uit de startblokken. Uptempo, een galmende Boals en – verrassend – Tony MacAlpine die meer als Yngwie Malmsteen speelt dan Yngwie Malmsteen dat zelf in jaren gedaan heeft. De Scandinavische ritmesectie komt niet voor niets uit het deel van de wereld met de meeste heavy-metalbands en doet lekker mee in het shredfest. Je moet van het gegalm van Mark Boals houden, da’s waar. Maar op Battle Of Leningrad wordt het wonderschoon begeleid met vlammend gitaarwerk, donderende drums en vette bassen. Het toetsenwerk van Kuprij is prominent zonder dat het wordt gebruikt om er voortdurend een synthesizerdeken overheen te leggen of met obligaat rockorgel aan te komen zetten. Integendeel, er worden op cruciale momenten fraaie pianoklanken toegevoegd. Bij “Firewind” had dat wat mij betreft nog wel wat meer gemogen, maar het intro van de galmballad “Our World” mag er zijn. Het is neoklassiek shredden wat de klok slaat, maar met fraaie songopbouw en fijne details laten de heren horen dat ze heel veel meer in huis hebben dan het gros van de concurrentie. Wie nog steeds met plezier naar het vroege werk van Malmsteen en Tony MacAlpine luistert, mag dit album niet laten liggen. Battle Of Leningrad is pure nostalgie, maar wel op de goede manier, met liefde en overtuiging gemaakt.
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties