Bij veel popquizzen her en der in het land worden de opgaven gemaakt door de deelnemers zelf. Waarbij de makers van de quizzen er vaak veel plezier in hebben in een ronde hun eigen smaak te laten overheersen. Dat resulteert vaak in verbaasde blikken bij de deelnemers en vette grijnzen bij de makers. Toen Gr.R. en ik onze entree maakten bij een quiz zat de angst er bij de deelnemers die ons al langer kenden er goed in. Wij schermden gelijk met een rondje Poolse symfonische rock als er weer eens een onmogelijke ronde langskwam. Poolse symfo dat stond voor dubbelfout. Én symfo én Pools, het deed ze al bij voorbaat sidderen. Eigenlijk moesten we hen daar ook wel gelijk in geven, want eigenlijk kenden we zelf ook weinig urgente Poolse symfo. Daar kwam vorig jaar echter verandering in. Riverside verbaasde vriend en vijand met het sterke Out Of Myself. Vervolgens verbaasden ze ook nog eens het publiek bij Progpower met een fantastische liveshow. Dat schept torenhoge verwachtingen voor een tweede plaat. Alsof de druk voor Riverside totaal onvoelbaar was lossen ze deze met groot gemak in met Second Life Syndrome. Met als stevig middelpunt Mariusz Duda, de Poolse evenknie van Daniel Gildenlow, overtreft Riverside zichzelf zelfs. Second Life Syndrome ontwikkelt zich heel subtiel van ingetogen naar steeds agressiever wordende nummers naar mate het album vordert. Indrukwekkende nummers bovendien, die bol staan van de dynamiek, maar nergens Dream Theater-achtige notenfröbelarij worden. Wie de afgelopen jaren van bands Pain of Salvation, Opeth en Anathema genoot, doet er goed aan Second Life Syndrome als de gesmeerde bliksem in huis te halen. Voor je het weet zit het in een popquiz.
mij=Inside Out / Suburban